breathe me.
Ik ben bang.
Heel erg bang.
En verward.
En moe.
En kwaad.
En teleurgesteld.
Ik kwam thuis en het eerste wat ik te horen kreeg van mijn moeder was dat ze me haat, dat ze niet snapt waarom mensen niet spontaan wegrennen als ze mij zien, dat ik me moet schamen voor mezelf, etcetera.
WHAT THE FUCK?
Wat heb ik fout gedaan?
Vertel het me.
Niemand vertelt het me.
Ik ging boven kijken.
Ze had zoveel dingen weggegooid met emotionele waarde.
Ze had mijn hele kamer heringedeeld (?)
Ze WEET dat ik daar niet tegen kan, die grote verandering.
Ik ben nu helemaal gedesorienteerd, verward, ik voel me hier niet meer thuis.
Bij het avondeten moest papa ook nog eens beginnen.
Dat hij mij ook haat.
Dat ik woensdagmiddag meteen uit school naar huis moest komen en dat ik met iemand moet gaan praten.
Hij zei dat ik geschift ben en in een inrichting thuishoor.
Hij was ontzettend boos omdat ik automutileer.
Dat ik hoognodig naar een psychiater moet.
En hij was kwaad kwaad kwaad.
En mijn ouders gaan me op m'n flikker geven als ik woensdag geen voldoende haal voor mijn wiskunde en biologie proefwerk.
IK KAN HET NIET.
Ik durf niet meer.
Ik weet dat ik nooit hoger dan een 5 zou kunnen halen.
En dat dan als ik mijn uiterste best doe.
Oh, ik ben zo bang.
Ik ben bang dat ze me zullen slaan, ook al hebben ze dat al zeker 3 jaar niet meer gedaan.
Dat ze me gaan vernederen en kleineren.
Dat ze me straf en huisarrest gaan geven.
Het ergste is nog wel.
Ik heb ook nog eens een hekel aan school.
Mijn klasgenoten lijken me te negeren.
Het lijkt niet alleen zo, het IS zo.
Ze mogen me daar niet ofzo.
Dat zei een zogenaamde vriendin.
Mijn mentor boort me ook de grond in.
Ik kan me nergens thuis voelen, ik ben keihard gedumpt, iedereen heeft een hekel aan me...
IK.HAAT.DIT
Heel erg bang.
En verward.
En moe.
En kwaad.
En teleurgesteld.
Ik kwam thuis en het eerste wat ik te horen kreeg van mijn moeder was dat ze me haat, dat ze niet snapt waarom mensen niet spontaan wegrennen als ze mij zien, dat ik me moet schamen voor mezelf, etcetera.
WHAT THE FUCK?
Wat heb ik fout gedaan?
Vertel het me.
Niemand vertelt het me.
Ik ging boven kijken.
Ze had zoveel dingen weggegooid met emotionele waarde.
Ze had mijn hele kamer heringedeeld (?)
Ze WEET dat ik daar niet tegen kan, die grote verandering.
Ik ben nu helemaal gedesorienteerd, verward, ik voel me hier niet meer thuis.
Bij het avondeten moest papa ook nog eens beginnen.
Dat hij mij ook haat.
Dat ik woensdagmiddag meteen uit school naar huis moest komen en dat ik met iemand moet gaan praten.
Hij zei dat ik geschift ben en in een inrichting thuishoor.
Hij was ontzettend boos omdat ik automutileer.
Dat ik hoognodig naar een psychiater moet.
En hij was kwaad kwaad kwaad.
En mijn ouders gaan me op m'n flikker geven als ik woensdag geen voldoende haal voor mijn wiskunde en biologie proefwerk.
IK KAN HET NIET.
Ik durf niet meer.
Ik weet dat ik nooit hoger dan een 5 zou kunnen halen.
En dat dan als ik mijn uiterste best doe.
Oh, ik ben zo bang.
Ik ben bang dat ze me zullen slaan, ook al hebben ze dat al zeker 3 jaar niet meer gedaan.
Dat ze me gaan vernederen en kleineren.
Dat ze me straf en huisarrest gaan geven.
Het ergste is nog wel.
Ik heb ook nog eens een hekel aan school.
Mijn klasgenoten lijken me te negeren.
Het lijkt niet alleen zo, het IS zo.
Ze mogen me daar niet ofzo.
Dat zei een zogenaamde vriendin.
Mijn mentor boort me ook de grond in.
Ik kan me nergens thuis voelen, ik ben keihard gedumpt, iedereen heeft een hekel aan me...
IK.HAAT.DIT
13 dec 2010
- meld ongepast verhaal
-
Poemgirl
maandag 13 december 2010 19:38
Er zijn altijd mensen die van je houden. Ik vind dat je klasgenoten het écht niet waard zijn.. De ene keer haten ze je, de andere keer doen ze weer normaal en de andere keer weten ze het weer eens niet..
Je ouders.. Ik kan niet geloven dat ouders dit doen. Écht niet, wat mij betreft mogen zij we een psychiater zoeken hoor (sorry als dit kwetst, het zijn natuurlijk wel je ouders.) Ik snap dat je niet graag naar het havo gaat omdat je het vwo niet wilt opgeven, maar misschien is dat toch wel beter..? Dan is het iets makkelijker, heb je meer tijd om te ontspannen.. Ik denk dat je daar achteraf toch gelukkiger van word..
Ik heb echt geen idee wat je tegen je ouders zou kunnen doen.. Misschien toch samen naar de psycho gaan, met z'n drietjes, om er met een normaal gesprek uit te komen? Als jullie het thuis bespreken komt er waarschijnlijk toch weer ruzie van, denk ik..
Ik hoop dat het helpt, veel succes
-
Dutchieex
maandag 13 december 2010 20:00
Wauw, nog nooit zo'n heftig verhaal gezien...
Sprakeloos, enigste wat ik weet te zeggen
Heel heel heeel veel succes.
Man, ik voel me echt klote voor je! -
suusjuhhh
maandag 13 december 2010 20:18
als dat het ergste verhaal is wat je gelezen hebt heb je er nog nit veel gelezen..
-
Madam12
woensdag 15 december 2010 09:22
heeel veel sterkte meis
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2010 happy holidays (: ( 1 )
- O 13 dec 2010 breathe me. ( 4 )
- O 10 dec 2010 Forever alone. ( 1 )
- O 09 dec 2010 La Ta Da
- O 08 dec 2010 Lost
- O 08 dec 2010 What if. ( 3 )
- O 21 nov 2010 Vrijdag sneeuw? ( 7 )
- O 18 nov 2010 Morgenmorgenmorgen (HP) ( 3 )
- O 17 nov 2010 Punten Toetsweek. ( 1 )
- O 11 nov 2010 11 november. ( 2 )
- O 08 nov 2010 Girl of sixteen, whole life ahead of her... ( 1 )
- O 21 okt 2010 <3 ( 1 )
- O 14 okt 2010 Lucky Bitch (: ( 2 )
- O 10 okt 2010 Autist. ( 2 )
- O 10 okt 2010 Circles