Brief

Gisteren heb ik nog even een brief geschreven- nou ja, kladje gemaakt- voor de familie om ze te laten weten dat ik niets ga doen met mijn verjaardag. Op zich lijkt dat een fluitje van een cent, maar ik zit bij het schrijven vaak nogal te wikken en te wegen hoe ik het formuleer zonder dat ik iemand kwets, zonder dat er allemaal vragen gaan rijzen bij de mensen aan wie ik de brief schrijf-ik heb een hekel aan verantwoording afleggen- enz. Sommige dingen zijn niet altijd zo gemakkelijk uit te leggen. Mijn schoonfamilie houdt voor het merendeel wel verjaarsvisites, maar het is mijn ding niet. Ieder mens is nou eenmaal anders, de een vindt het heerlijk om alle broers en zussen met aanhang om zich heen te verzamelen, een ander heeft dat weer minder.Zelf heb ik lange tijd ook gewoon de familie laten komen als ik mijn verjaardag vierde, maar ik had er nooit veel mee en zag er vaak ook best wel tegen op. Als het eens een keer niet doorging, zoals vorig jaar, toen mijn ouders vijftig jaar getrouwd waren en dat in het weekend van mijn verjaardag vierden in een vakantiepark in Putten, vond ik dat heerlijk. Een gevoel van vrijheid, niet dat opzitten en pootjes geven waar ik zo'n hekel aan heb.Mijn brief is, na een paar probeersels, klaar en gaat zo snel mogelijk op de post.En dan maar zien hoe ze reageren, maar het is wel mijn keuze en die hebben ze maar te accepteren, of ze het nu leuk vinden of niet.