Brief aan gescheiden ouders

http://www.villapinedo.nl/wp-content/uploads/2012/09/Villa-Pinedo-open-brief-14-09-2012-549x775.jpg

Nog niet zo heel lang geleden schreef ik een blog die ik de naam "Dont use love as a throwaway product" noemde. Inhoudelijk ging het over het gemak waarmee hedendaagse ouders omgaan met liefde. Het gemak waarmee ze een einde maken aan relaties en hoe ze nog makkelijker nieuwe liefdes in het leven van hun kinderen brengen en de gevolgen die het kan hebben. Ik ben nog steeds van mening dat mensen te makkelijk opgeven. We vechten er bijna niet meer voor. Alles is uit zijn taboesfeer getrokken. Liefde en lust halen we door elkaar en we zijn heel makkelijk geworden in het kiezen voor eigen geluk. Wat me niet meer gelukkig maakt moet eruit om plaats te maken voor wat me op dat moment ogenschijnlijk wel gelukkig maakt. We mogen voor onszelf kiezen tegenwoordig. Dit heeft gevolgen voor al die kinderen die we op de wereld zetten. Ouders maken bij een scheiding veelal een puinhoop van het leven van hun kinderen. Alles om elkaar onderuit te halen. Een echtscheiding wordt een vechtscheiding. We zijn niet voorbereid. Want wie denkt er nu aan uit elkaar gaan als je verliefd bent en samen graag een kindje wil krijgen? Nemand gaat een relatie aan met het idee om na verloop van tijd de realtie weer te beeindigen. Niemand zet een kind op de wereld en denkt dan bij voorbaat na over:"ja maar wat als we na zoveel jaar besluiten uit elkaar te gaan?"
Er zouden trainingen moeten zijn voor aankomende ouders. Want we zullen niet terugkeren naar de tijd dat alle scherven gelijmd werden in plaats van weg te gooien. Ook al deed je jezelf pijn bij het oppakken van de scherven en ook al zouden de aan elkaar gelijmde stukken voor altijd zijn schoonheid verloren hebben. Toekomstbeeld is dat scheidingen aan de orde van de dag zijn en dat we daarmee nog heel veel kinderzieltjes zullen schaden.

Ik heb gehuild bij het lezen van de brief. Ik zit er midden in en ik ben in dit geval de persoon die ervoor kiest om na een relatie van 25 jaar te stoppen met de relatie. Iemand zei mij onlangs dat het mooiste cadeau wat je je kind kan geven als een scheiding onvermijdelijk is dat je als ouders gewoon op een normale volwassen manier met elkaar kan blijven gaan. Helaas....meeste ouders zijn niet in staat om zich volwassen te gedragen. Ik voel de pijn die mijn kinderen op dit moment hebben en dat maakt dat ik elke dag huil. Ik huil om mijn keuze. Ik huil omdat die keuze hun leven overhoop gooit. Ik huil omdat ik dood ga aan schuldgevoel omdat ik voor mijn gevoel de oorzaak ben van het onderuithalen van hun vertrouwde leven. Ik ga geen "maar" gebruiken omdat ik dan een excuus lijk te verzinnen en dat wil ik niet. Het is gewoon feitelijk een keuze tussen mijn geluk en ongeluk. Scheiden is voor een kind altijd erg. Geen één kind wil zien dat ouders uit elkaar gaan. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hun pijn snap want ik ben zelf ook een kind van gescheiden ouders. Maar zij gaan over niet al te lange tijd hun eigen volwassen leven starten en zullen hun eigen geluk leven gaan zoeken. Iedereen heeft recht op dat beetje geluk. Ik heb maar één leven. Ik wil dit gevoel van ongeluk kwijt. Ik ben geen leuke moeder meer. Ik kan alleen maar hopen dat mijn kinderen mij vergeven en mij op een bepaald moment in hun leven begrip hebben voor mijn keuze.

04 jun 2013 - bewerkt op 04 jun 2013 - meld ongepast verhaal

Ilong4U, vrouw, 123 jaar

Pippa (opgeheven op 17-11-2013) dinsdag 04 juni 2013 09:31
Een kind bestaat uit 2 helften: jouw helft en die van hem. Kwaadspreken over hem, betekent letterlijk dat je zegt dat de helft van het kind niet deugt. Als je jezelf en je omgeving verbiedt om kwaad te spreken over de ander, heb je al veel rust gewonnen.
Stimuleer je kinderen om de andere ouder op te zoeken en te betrekken bij hun leven, incl je ex- schoonfamilie. Ze horen bij je kind.
Je gaat jezelf op dat gebied wegcijferen met hoofdletters, maar je kinderen kunnen zo wel hun eigen weg weer terugvinden. Ik kan je uit ervaring zeggen dat kinderen op die manier redelijk ongeschonden door de scheiding rollen, omdat er nogsteeds van alle kanten van ze gehouden wordt.

Sterkte
Luunaa (opgeheven op 23-1-2015) dinsdag 04 juni 2013 09:47
Het enige in de scheiding van mijn ouders wat mij, na 6 jaar, nog steeds dwarszit, is het feit dat ze elkaar absoluut niet meer kunnen luchten of zien, en dat de ene partij onaardige dingen tegen mij zegt over de andere partij. Dat geeft mij een enorm schuldgevoel, en ik zit dan ook met een loyaliteitsconflict opgescheept waar ik echt niet van los kom.

Ja, het is natuurlijk vreselijk dat de ouders überhaupt uit elkaar gaan. Maar ik zou het niet half zo erg vinden als ik de gemene verhalen van beide kanten niet moest aanhoren. Juist dat geeft mij het gevoel dat ons gezin helemaal kapot is.

Dus ik ben het volledig eens met wat Pippa als advies geeft.
HofMadchen (opgeheven op 16-12-2013) dinsdag 04 juni 2013 09:51
Ilong4u, mijn ouders zijn ook gescheiden. Mijn moeder is vorig jaar ook nog eens van mijn nu exstiefvader gescheiden.

Ik was 9 of 10 toen mijn ouders uit elkaar gingen en heb het erg bewust meegemaakt. Mijn ouders vertelden het samen aan mij en mijn broertje en met z'n allen hebben we er die avond om moeten huilen. Mijn vader verhuisde en die zagen we voortaal alleen nog een keer een weekend in de twee weken (en later toen hij weer in ons dorp kwam wonen ook nog op de woensdag gelukkig).

Als kind vond ik het jammer dat mijn ouders uit elkaar gingen en ik heb er ook wel een paar keer om moeten huilen. Soms miste ik mijn vader, soms miste ik de gezelligheid van het gezin. In ons gezin was namelijk nooit ruzie en dan is het best vreemd als ouders uit elkaar gingen.

Aan de andere kant ging ik gemakkelijk mee in de nieuwe situatie. Ik zag ook de voordelen ervan: extra cadeautjes, twee keer op vakantie, zomers lekker varen (mijn vader woonde in een huisje dat zo klein was als een caravan, maar wel praktisch aan het water ), alle aandacht van mijn moeder tijdens het avondeten en ach en niet te vergeten: mijn twee halfbroertjes die ik erbij kreeg. Dat laatste is echt het grootste cadeau wat ik ooit heb gekregen.

Kinderen zijn flexibel en wennen snel aan een nieuwe situatie. Ze zijn niet ZO kwetsbaar als in de brief is geschreven. Ik kende zoveel leeftijdsgenootjes met gescheiden ouders en allemaal vonden we het even jammer, deed het ons wel eens verdriet, maar we gingen met gemak verder en zagen de positieve kanten ook wel. Bovendien wilden we, hoe jong we ook waren, dat onze ouders gelukkig waren.

Probeer je niet te laten veroordelen door anderen mensen of jezelf. Misschien heb je hard genoeg gevochten voor je relatie, maar misschien ook niet. En zelfs als je dat niet hebt gedaan, is dat jouw goed recht. Blijkbaar maakte het jou niet meer gelukkig en dat is niet de bedoeling. Ik weet zeker dat je jouw keuze weloverwogen hebt gemaakt.

Het is belangrijk dat je probeert zo goed mogelijk met je ex te blijven omwille van de kinderen. Als dat niet lukt, beperk dan het contact (voorlopig), maar blijf elkaar wel goed op de hoogte houden over hetgeen jullie gezamenlijk delen.

Veel sterkte, Ilong4u en wees vooral niet boos op jezelf.
Ilong4U dinsdag 04 juni 2013 09:55
Dank jullie wel voor jullie reacties. Ik doe vreselijk mijn best om ze niet te belasten met zaken. Dit is het meest pijnlijke moment in mijn leven tot nu toe. Ik heb één kindje begraven en daarvan heel veel verdriet gehad. Maar dat was definitief. Je kunt niets aan de situatie doen. Dit je kinderen aandoen is hartverscheurend.
HofMadchen (opgeheven op 16-12-2013) dinsdag 04 juni 2013 10:09
Je doet je kinderen niets aan, geloof mij nou maar.
Bovendien heb ik bijna al jouw posts net gelezen en kwam ik erachter dat hij jou in elkaar heeft geslagen, vermoedelijk vreemd gaat/ging, zijn 'konijnen'libido aan je opdrong en je emotioneel ook nog eens niet zo goed behandelde.

Ook kleine kinderen zien het als hun ouders niet meer gelukkig samen zijn en dan hebben ze, geloof mij nou maar, liever gescheiden maar wel gelukkige ouders, dan gehuwde ouders die doodongelukkig zijn.
Ilong4U dinsdag 04 juni 2013 10:25
@HofMadchen.....

Ik schrijf natuurlijk mijn verhaal hier en iedere verhaal heeft er twee maar ja dit is wat er gaande is.
Accalia dinsdag 04 juni 2013 16:16
Mijn ouders zijn niet gescheiden en leefden hun leven allebei ongelukkig. Toen ik wat jonger was zeiden mijn ouders wel tegen mij dat ze wouden scheiden, maar in hun cultuur kwam dat eigenlijk gewoon niet voor, dus deden ze het niet. Daar was ik (als kind zijnde) natuurlijk hartstikke blij mee maar toen ik wat ouder werd merkte ik dat mijn ouders allebei diep en diep ongelukkig waren met elkaar tot het punt dat ze ook allebei apart leefden, apart sliepen, constant ruzie, constant gebekvecht. Mijn broer en ik hebben vurig gewenst op een gegeven moment dat ze uit elkaar zouden gaan, zodat ze ieder hun eigen geluk konden vinden.

Door het intens ongelukkige zijn mijn ouders aan de alcohol geraakt en is mijn moeder daar uiteindelijk aan overleden. Mijn broer en ik denken allebei dat het anders was gelopen als mijn moeder was weggegaan bij onze vader.

Ongelukkig in een relatie blijven zitten omwille van je kinderen is net zo slecht als niet slechter. Want je kinderen krijgen heus wel mee dat het niet gaat. Twee gelukkige ouders die gescheiden zijn is stukken beter voor kinderen dan samenwonende stellen die constant ruzie maken en ongelukkig zijn.
Blondjeh dinsdag 04 juni 2013 19:37
Mijn ouders zijn ook gescheiden toen ik 9 was. Ik herinner me er nog een paar dingen van. Ik kan me niet herinneren dat ik het heel bewust heb meegemaakt. Teminste niet meer hoe ik me voelde eerst begreep ik het niet zo goed. Want ze gingen ook op proefscheiding. Dat mijn ouders zijn gescheiden maakt mij niet zo heel veel uit. Ik heb liever dat ze gelukkig zijn uitelkaar als ongelukkig met elkaar. Want als een relatie niet goed loopt is het voor een kind toch ook niet fijn daarin op te groeien? In ruzies en geweld ofzo. Soms geeft het meer rust en is het beter zo. Toch vind ik ook dat sommige mensen te snel opgeven maar vaak kan het niet anders. Als je duidelijk bent tegen de kinderen en ze laat zien dat het zo oke is. En inderdaad niet slecht over elkaar praten en rustig aan doen met nieuwe liefdes kan een kind er gewoon normaal mee doorkomen denk ik. Bij mijn ouders gaat dat soms nog niet even goed. Maar weetje ik ben niet anders gewenst en het is goed genoeg voor mij.
Wolfe Tone dinsdag 04 juni 2013 21:18
Mijn ouders zijn gescheiden, maar gelukkig wel altijd goede vrienden gebleven. En ze wonen nu, nadat mijn vader jaren uit huis geweest is (al kwam hij nog steeds veel op bezoek) weer samen zelfs, als beste vrienden. Ze hebben nooit geruzied waar wij bij waren, nooit kwaad over elkaar gesproken en zijn altijd normaal met elkaar om blijven gaan. Ik heb er dan ook weinig negatieve herinneringen aan. Het was anders. Niet slechter.

Ik snap überhaupt niet hoe mensen slecht kunnen denken of spreken over iemand van wie ze gehouden hebben. Voor mij vergiftig je daarmee de mooie herinneringen die je hebt. Misschien ben ik te romantisch daarin, maar ik onthoud altijd meer de goede dingen, en ik heb nog nooit enige wrok gekoesterd tegen een ex.
Feather__ woensdag 05 juni 2013 02:41
Mijn ouders zijn gescheiden. Ze zijn nog steeds vrienden, mijn vader komt zelfs bij hun over de vloer, m'n paps heeft laatst nog hun geholpen met verhuizen.

Mijn moeder heeft een nieuwe vriend, die ik geaccepteerd heb maar nooit goed zal keuren. Hij is een eikel, maar zij is er blijkbaar gelukkig mee.
Laat je kinderen ajb op de eerste plaats komen. Nadat je voor jezelf gekozen hebt.

Want als mijn moeder, mijn stiefvader verkiest over mij, zelfs met hele kleine dingen. En desondanks zij mij 'stiekem' verkiest boven hem omdat hij zo een eikel is. Doet het pijn om te horen, 'nee want dat wil hij niet, nee want dat vind hij niet goed.'

En het doet nog veel meer pijn als mijn vader mij lijkt te vergeten wanneer hij een nieuwe vriendin krijgt. En het breekt mijn hart als ik hem dingen zie doen voor hun kinderen (ja want het is al meer dan 1 keer gebeurd), dingen die hij niet voor mij zal doen en ook nooit heeft gedaan.

Dus ajb, laat hun op nummer 1.
Ilong4U woensdag 05 juni 2013 09:10
Ik dank jullie hartelijk voor al jullie reacties. Het geeft mij een beeld van beide kanten. Hoe men erin kan staan en wat het met jullie deed.

@Feather_ik zal mijn kinderen altijd voorop stellen. Dat is mijn vlees en bloed en zijn onvervangbaar. Ik ga ervan uit dat als er een nieuwe man in mijn leven komt dat ik niet dezelfde fouten zal maken. en dat houdt o.a. in dat geen man meer voor mij zal beslissen wat ik wel of niet denken mag en doen. Maar vooralsnog....zal ik tijd nodig hebben om te genezen van alles wat er is gebeurd. Die heling is noodzaak om idd nooit meer mezelf te verliezen in een relatie.

Nogmaals bedankt allen...

O 06 jun 2017 jank jank
O 06 apr 2016 tijd
O 18 nov 2015 She knows me
O 15 jan 2015 Ochtendhumeur
O 31 dec 2014 Driving to work
O 16 okt 2014 Blood is.... ( 10 )
O 16 sep 2014 Mona Lisa ( 2 )
O 24 jul 2014 Nooit meer
O 23 jul 2014 Remmen!!
O 23 jun 2014 Beer
O 27 mei 2014 Zwart ( 3 )
O 14 mei 2014 Strontvliegen op een hoop stront
O 07 mei 2014 De zon
O 25 apr 2014 Lonely Tangle
O 24 jan 2014 Zwembanden, vetrollen en drijfvermogen.

vorige volgende