[Brief] Vriendschap

Nijmegen,21 mei 2011

Lieve J,

Als ik er zo over na denk heb ik van veel mensen gedacht dat ze mijn beste vrienden waren.
Deze personen schreef ik vaak brieven,zomaar omdat ik op wilde schrijven hoeveel zij voor mij betekende.

Bij jou heb ik dat nog niet gedaan.
Ik weet eigenlijk niet eens zo goed waarom niet.
Misschien omdat ik je ken van een periode uit mijn leven die ik heel graag wil afsluiten
Gewoon achter me laten

Ik weet nog heel goed hoe het was toen ik jou opnieuw ontmoette.
Ik woonde toen nog niet hier,Ik logeerde alleen dat weekend op het terrein.
Jij was aan de telefoon.
Ik wist nog heel goed wie jij was juist daarom durfde ik je niet aan te spreken.
Ik wist me geen houding te geven naar jou toe
Dus ook toen ik bij jou in het gebouw kwam te wonen wilde ik jou het liefst ontwijken.
Qua persoon maar ook als onderwerp.
Dat laatste was vaak lastig want de meeste van mijn groepsgenoten waren heel erg enthousiast over jou

Toen ik uiteindelijk samen met jou in een groep kwam te zitten werd dat “ontwijken” van jou werd daardoor natuurlijk wel knap lastig.
Op een gegeven moment besloot ik het daarom Ook maar gewoon op te geven.

Vanaf dat moment kwam ik er achter dat ik super goed met je kon opschieten

Ik kan met jou lachen,huilen,lollig doen, maar ook een serieus gesprek voeren.
Ik hoef me bij jou nergens voor te schamen
Jij accepteert mij toch wel zoals ik ben
Ik voel me op mijn gemak bij jou en ik wil je echt nooit meer kwijt
Wij kunnen samen alles delen
Je bent een bijzonder persoon!

Een dikke knuffel,

M.