bruine ogen blijven huilen
bruine ogen blijven huilen,Tranen dalen stil en glad,want niemand die wilt dreunen met het meisje in het glas.
Vertrouwd geen jongens meer,het is te vaak mis gegaan.
Ze haat haar leven,voor wat ze haar hebben aangedaan.
Verkracht geslagen,lastendragen, nachten niet geslapen,Verdachtgedragen, aandachtvragen, maar ze wou niet praten.
Niemand had het in de gaten,met haar zogenaamde vrienden,slikt ze EXTC niets vermoedens,van de uit de liefde.
Ze voelt zichzelf verkankerd,omdat eenzaamheid haar breekt.En ze heeft de pijn te danken,aan alles en iedereen.
De tijd die tikt voorbij,voor haar is het gewoon geweest.Ze maakt zich nog verkankerd,omdat ze de dood niet vreest.
Ze snijd steeds dieper in haar polsen,bloed die blijft maar stromen.
Ze kan niet rustig slapen,want dat volgd haar in haar dromen.
Het is zo ver gekomen,en ze gaat het nu ook doen.Ze kan het niet meer aan,ze gaat kapot door het gevoel.
op mij een beetje zacht en zwak,grijp het glas voor nog een kras.Denkend aan de tijden toen ze nog gelukkig was.
Paniek in haar gedachten,en het duizeld in haar hoofd.Ze struikeld en valt langzaam,op de grond compleet verdoofd.
Haar lichaam raakt de grond,versprijd bloed roden lijnen.Litekens op haar huid,
om nooit meer te verdwijnen.Al lang kapot al voor ze viel,geen liefde in haar leven.
Wie bang is voor liefde..zich wapent tegen pyn.. wie vlucht voor wat hy lief heeft..zal nooit gelukkig zyn
LadyE
Vertrouwd geen jongens meer,het is te vaak mis gegaan.
Ze haat haar leven,voor wat ze haar hebben aangedaan.
Verkracht geslagen,lastendragen, nachten niet geslapen,Verdachtgedragen, aandachtvragen, maar ze wou niet praten.
Niemand had het in de gaten,met haar zogenaamde vrienden,slikt ze EXTC niets vermoedens,van de uit de liefde.
Ze voelt zichzelf verkankerd,omdat eenzaamheid haar breekt.En ze heeft de pijn te danken,aan alles en iedereen.
De tijd die tikt voorbij,voor haar is het gewoon geweest.Ze maakt zich nog verkankerd,omdat ze de dood niet vreest.
Ze snijd steeds dieper in haar polsen,bloed die blijft maar stromen.
Ze kan niet rustig slapen,want dat volgd haar in haar dromen.
Het is zo ver gekomen,en ze gaat het nu ook doen.Ze kan het niet meer aan,ze gaat kapot door het gevoel.
op mij een beetje zacht en zwak,grijp het glas voor nog een kras.Denkend aan de tijden toen ze nog gelukkig was.
Paniek in haar gedachten,en het duizeld in haar hoofd.Ze struikeld en valt langzaam,op de grond compleet verdoofd.
Haar lichaam raakt de grond,versprijd bloed roden lijnen.Litekens op haar huid,
om nooit meer te verdwijnen.Al lang kapot al voor ze viel,geen liefde in haar leven.
Wie bang is voor liefde..zich wapent tegen pyn.. wie vlucht voor wat hy lief heeft..zal nooit gelukkig zyn
LadyE
02 mrt 2008
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 dec 2010 Aan Iedereen ( 1 )
- O 27 nov 2010 Fockk....
- O 23 nov 2010 the walkk
- O 14 nov 2010 onmogelijke liefde.
- O 07 nov 2010 Als .
- O 06 nov 2010 Het is.. ( 1 )
- O 11 okt 2010 het begint zoo en eindigttt zoooo
- O 27 sep 2010 zoo grappig hehe
- O 24 sep 2010 Ik sta nog steeds
- O 03 sep 2010 Even zijn laatste aanraking voelen
- O 02 sep 2010 je hebt van die dagen!
- O 26 jun 2010 'T draait nu om mij ....
- O 25 jun 2010 Emoties
- O 22 jun 2010 You Gotta ( 1 )
- O 18 jun 2010 Tranenn