Colitis Ulcerosa.

Mijn moeder heeft dus een ziekte, het zusje van Crohn, ook wel genoemd: ''Colitis Ulcerosa''.
Een darmziekte, waar je ook nooit meer vanaf komt. Dus mijn moeder ook niet.
En sinds ze dat heeft, hebben ik en me moeder steeds meer ruzie. M'n vader met haar ook, en ook m'n broer. Als ze veel pijn heeft, of een slechte humeur dan gaat ze ruzie maken. Maakt niet uit met wie.
Niks doe je dan niet echt meer goed, en kun je beter niet op in gaan, maar als je dat ook weer doet, gaat ze daarover zeuren. Heel ingewikkeld. Voor ons allemaal, maar ook voor haar!
Ik vind het zielig, en heb soms ook wel een schuldgevoel, hoewel ik niet weet waarom.
Maar als ze zo'n bui heeft, is het heel moeilijk voor mij, ik ben supergevoelig, en kan er niet tegen.
Altijd huilen, maar heel af en toe waar hun bij zijn. Maar meestal 's avonds in bed.
Het doet gewoon pijn, om zo je moeder te zien. Eerst zo vrij en blij, en nu soms ongelukkig.
Nee, echt niet leuk. Steeds die vragen: Waarom is het haar overkomen? Waarom zoveel pijn?
Maar er komt nooit een antwoord op. Nooit een goed en duidelijk antwoord. En dat is moeilijk.
Mijn moeder had eerst een specialist, maar die was voor de longen en het hart! Ze hadden haar de verkeerde gegeven, en ze kreeg dus ook pillen die er niet voor bedoeld waren. Zo'n slungel van een vent was die specialist. Ze mogen beter opletten! Nou is m'n moeder heel veel aangekomen door allerlei pillen en zo.
Die ze niet hoefde te slikken! Want het maakte er niks beter op, en het was niet voor haar bedoeld.
Nu heeft ze een andere specialist, die veel beter is. Gelukkig, nu gaat het ook wel stukken beter met haar.
Maar alsnog heel veel ruzie thuis, helaas. Dat wordt nooit opgelost, denk ik. (is er een kleine hoop?)
Hierover praten met andere is moeilijk voor mij. Maar ik wil het van me af schrijven, en dat is nu gelukt.

Dankjewel voor het lezen,
~ Jaimy.