collegiale naaierij van mijn kant..

mijn zaterdag was weer vanouds een chaos. in geen tijden meer heb ik zo'n dorpse dag meegemaakt. Die uitvreter van een baas van mij begon 's morgens al met het idee mij al 12:00 uur te laten beginnen in stille afwachting tot het wonder 'stormloop' zou plaatsvinden, waarna ik natuurlijk de eerste drie uur nutteloze bezigheden heb moeten verrichten zodat hij het idee kreeg dat ik nog enigzins productief werk verzette voor mijn uurloon. na prullebakken gesopt en potloden geslepen te hebben, was de intocht van sinterklaas, en waren er overal pieten die voor je neus liepen en vanalles nodig hadden. om de 5 minuten hadden ze wel weer een plastic bekertje, zakje, drinken of whatever nodig. gelukkig had ik nu een bezigheid om namelijk, de door onze rasistische souschef genoemde klerenegers, van dienst te zijn. (de ze opmerking heeft hem uiteraard een mawashi-geri opgeleverd, maar dat even terzijde). de middag verliep door een beetje te soppen en te denken over de functie waarvoor ik nou eigenlijk aanvankelijk aangenomen ben. rond 18:00 kwam mijn baas er dus eindelijk na wat rekenwerk achter dat onze uurlonen (nu met een barhangend personeel bestaande uit 11 man) meer kost dan de omzet van gemiddeld 12 tafels per uur, en mocht ik naar huis. een goede vriendin en collega zou mijn functie overnemen. (dolgelukkig het kind, want ze mag nog niet zo vaak mijn functie lopen). Ik ben in totaal nog 3x terug naar binnen geweest om eerst mijn fietssleutel te zoeken, daarna mijn sjaal te halen en tot slot een rol tape te halen om een grote kartonnen doos met surprise bestemming aan mijn fiets te binden. (want scooterlief is nog steeds brak en gammel). na een kwartier kreeg ik een smekerig smsje van die goede vriendin en collega of ik terug wilde komen omdat de lang verwachte stormloop aan het plaatsvinden was en elke beschikbare tafel geclaimd werd.
Deze heb ik uiteraard en geheel terecht 2 uur genegeerd.

~Diono~