Icetea is mijn XTC

Na mijn festivalprimeur van ‘Indian Summer Festival’ was het dan tijd voor het beruchte ‘Sziget’.
Indian Summer kun je in mijn herinnering terugvinden onder de trefwoorden: festival, regen, wk, dancestage, gratis drank, zoenen, schutting, beroerde foto’s, dronken, fietsen en kater.
Al met al een geslaagde avond dus, die ik niet verder hoef toe te lichten.
In het trefwoordenlijstje van de diehard ISF-gangers stonden waarschijnlijk de woorden: kut, stom en andere potentieel gelijknamige woorden, maar uiteraard vond ik het allemaal wel prima en was ik toch zo dronken dat ik niet door had dat iemand een gat ten grote van mijn rug in mijn uberhippe gejatte knaloranje poncho had gescheurd waardoor ik alsnog zeiknat regende. Prima joh, helemaal prima.

ISF vond ik prachtig, maar voor Sziget had ik geen woorden meer.
Ik heb nog nooit meegemaakt dat ik niet doorhad dat ik niet eens aangeschoten was.
Ik ben geen onbeschaamd meisje, maar als het op dansen aankomt en je zet een ‘Sander van Doorn’ in de partyarena in Budapest, dan hoef je mij geen XTC te geven om me zo te laten losgaan als dat ik daar deed. Samen met vriendin K. die hetzelfde lichamelijke wannabe XTC proces ondergaat wanneer ze een gelijkmatige beat door haar lichaam voelt trillen, hadden we dan ook een groep fans rondom ons verzameld die ons begonnen te vragen wat wij namen. Ik zou willen dat ik hun gezichten had opgenomen toen ze ons ijsthee zagen drinken. ‘Just icetea’?

K. is partyvriendin nr. 1. Het gaat er niet om of je zelf een beetje kunt dansen, of je durft te dansen of om of er ruimte is om te dansen, het gaat erom dat er iemand is die jou de energie geeft. Dat deed K. Je moet elkaar een beetje opjutten. Als ik echt even lekker wil dansen, en wil genieten van de mensen die naar ons kijken, die vragen of je bij hun komt dansen, en zich afvragen of je XTC heb gehad, dan neem ik niks.
Just icetea darling.

En ik ben blij dat ik dat deed. Zoenen bij een schutting is leuk. Beetje dronken zijn is leuk. Losgaan met icetea is nog leuker. En ik was blij dat ik, toen ik naar de uitgang van het terrein liep, niet een van de zwaar gefaalde drinktypes was die in een of andere wannabe yogahouding om een bankje gevouwen lag. Als ik eenmaal begin, zou dat nog wel eens de afloop kunnen zijn, en mijn dansmoves worden er niet beter op. Hongaren zijn toch niet lekker.

Geef mij maar ijsthee

~Diono~