ik ben in de war
het is te veel..
de berg die voor me ligt..
is zo hoog! ik ben bang..
mn adem wordt me ontnomen,
wanneer ik richting boven wil kijken
er is niemand meer die mn hand vast houd
bij wie ik kan komen schuilen,als het eng wordt
als ik om me heen kijk
lijk ik wakker te worden uit een lange slaap
iedereen is ouder, wijzer
zoveel verder gekomen
geestelijk weer bij elkaar geraapt
waarom raak ik dan nog weer in paniek
als het weer vroeger donker wordt!?
waarom ben ik dan bang, om groot te worden?
de ergste bindingsangst-gevallen
hebben al meer dan een jaar een relatie
ik niet
ik kan er nog steeds geen reet van
ik krijg het benauwd..
als ik denk aan een toets,
dat was voor het laatst 3 jaar geleden!
waarom ga ik niet vooruit
waarom ben ik niet stabiel
waarom durf ik niet meer...?