Crêpepapier.

Hij voelt zo ver weg.
We praten niet. Raken elkaar niet aan. Ik mis hem verschrikkelijk. Verlang naar zijn liefde. Wordt gek van de stilte. Het doet zo'n pijn. Keer op keer.

Wanneer houd dit op?
Misschien morgen. Misschien over een paar jaar.
Misschien nooit.

Hij kan er niets aan doen. Toch gebeurd het elke keer weer. Mijn lieve Arend. Mijn lieve Arend heeft PTSS.
Stomme PTSS. Tyfus PTSS. Ik haat jou PTSS.
Laat hem toch met rust! Flikker een eind op!

Hij is zo sterk. Hij is zo mooi. Mijn Arend.

Ik mis hem zo. Bij hem voel ik me zo veilig. Je bent zo dichtbij, maar zo voelt het niet.
Mijn Arend houdt van me. Ik hou van hem. Ik wil er voor hem zijn. Ik wil hem kunnen knuffelen.
Kriebelen.
Ik wil alles goed kunnen maken.
Ik wil toveren.

Ik zie wat het met hem doet.
Stomme PTSS.
Ik wil toveren. Ik wil huilen. Mijn lieve Arend verdient dit niet!

Hij is zo mooi. Mijn Arend is zo mooi.