Curry

'Ik vond dit hoorcollege wel interessanter dan de vorige.' begon mijn klasgenoot.
'Oh, ik heb niet echt opgelet, ik zat op Zalando te scrollen... en naar oorbellen te kijken.' gaf ik toe.
'Zat jij voor me? Er zat iemand voor me oorbellen te kijken. Van die zwart met gouden die ongeveer zo lopen.' Ze gebaarde met haar handen.
'Jep, dat was ik.'

Ik volg maar één vak en ik vind er eerlijk gezegd niet zoveel aan. De theorieën komen uit begin twintigste eeuw en de docenten kunnen geen Engels en ik hoor hoe ze moeite hebben met de taal, hoe ze een zin formuleren alsof ze Nederlands praten en dat werkt niet.
En ik hoef geen moeite te doen om de literatuur bij te houden, want het wordt uitgelegd en opnieuw uitgelegd en in nog gebrekkiger Engels uitgelegd. En daarom heb ik geen motivatie om er aan te beginnen, om te lezen. Maar het zou goed zijn als ik dat wel deed.
Ik begin er vanmiddag wel aan.

Vandaag ga ik weer extreem milde curry maken met zoete aardappel, kip, linzen en erwtjes. Mijn vader had voor de vorige keer een redelijk grote pot currypasta gekocht, die je maar tot vier weken na openen kunt gebruiken, dus nu moet ik weer curry maken. En ik kan niet teveel lepels daarvan in de curry stoppen, want dan is het te pittig en dat kan mijn vader niet aan. Dus ik moet nog vaker curry maken.
Ik wil een keertje zelf currypasta maken. Ik maak wel altijd dezelfde fout: na het snijden van pepers in mijn ogen wrijven. Dat brandt.
Maar eerst dit potje.
Mijn ouders zijn totaal niet avontuurlijk wat eten betreft, maar ze accepteren deze curry wel. In het bijschrift van het recept staat ook: 'introduce your kids to curry' en ik vind dat wel iets hebben. Introduce your parents to curry. Of zo.
Ken je dat, dat je zo vaak een woord hebt geschreven, dat je dat woord raar gaat vinden, dat je denkt: 'curry'?


Het is al acht maanden sinds ik weer bij mijn ouders ben komen wonen en mijn relatie uitging en de hel losbrak en dat laatste is een overstatement.
Het voelt alleen niet alsof ik er echt overheen ben. Het voelt alsof ik vast blijf hangen in het riedeltje van: oh oh, sneue ik, alles was kut en ik wist niet hoe ik er mee om moest gaan, dus dáárom was alles kut en nu realiseer ik me dat dat niet goed was, dus hé, dat was, uh, kut. En nu? Heb ik wel iets geleerd van alles? Of kijk er alleen op terug met de gedachte dat dat een vervelende tijd was en het geen wonder was dat ik er last van had, al helemaal niet met de slechte copingsmechanismes en bepaalde gevoeligheden die ik heb?
Ja, en nu?
Het is al acht maanden geweest.
Wat heb je in die acht maanden gedaan?
Nagedacht over hoe kut je leven was?
Is het nu beter dan?
Wat doe je? Curry koken? Is dat het?
Helpt het wel, tegen jezelf zeggen: oh, ja, ik had nooit verklaringen voor gebeurtenissen puur in mijn eigen gedrag moeten vinden en me moeten realiseren dat gebeurtenissen door mijn gedrag, het gedrag van de ander en de interactie tussen die twee én de omgeving tot stand komen, als je vervolgens elke neutrale uiting die mensen richting je doen interpreteert als negatief? En als verklaring geef je daarvoor jouw aanwezigheid. Het komt door jou. Ze doen negatief tegen je, omdat je bestaat. Ja, dat is het.
En je gooit alle alternatieve verklaringen de deur uit. Het is geen interpretatie. Het is een objectieve waarheid.
Heb je daar iets aan?


Naast curry ga ik ook nog een taart bakken voor Moederdag en een cadeautje inpakken en met inpakken bedoel ik: er een grote strik omheen doen en lief glimlachen als ik het aan mijn moeder presenteer.
Ze wilde graag een puzzel. Dus ik heb er eentje voor haar besteld en mijn broer om geld gevraagd. Zo gaat dat in dit gezin. Mijn moeder zal nog aan mijn broer vragen of hij heeft geholpen met het uitzoeken van het cadeautje, dan lacht hij heel braaf en zegt hij dat het zijn idee was, terwijl zijn lach langzaam verandert in een ongemakkelijke grimas, want dat is de grap. We weten allemaal wel dat hij niets zelf heeft bedacht.

Ik denk dat ik een tosti ga maken.
09 mei 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van iAngel
iAngel, vrouw, 26 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende