Daar gaan we weer..

Oke, dat was een raar moment dat mijn hele dag omkeerde..

Ik zat gewoon mijn huiswerk te maken en werd gebeld door mijn vriend.
Meestal als hij me belt, begint hij over wat ik aan het doen ben en daarna begint hij een heel verhaal over zijn werk.
Hij vroeg nu ook wat ik aan het doen was maar daar kwam achter na " kan ik even met ergens over praten? "
Ik zeg "uhm tuurlijk "

Hij begon een verhaal, over dat hij het lastig vind dat zijn ex hem steeds belde. Of zoals hij het zei, het brengt hem een beetje van het padje. Hij heeft ooit belooft, toen het uit ging tussen hem, dat hij haar altijd zou willen helpen als er iets was. En daar maakt ze gebruik van. Regelmatig. En daar heeft hij moeite mee. "Het brengt ouwe herinneringen omhoog". Ik zei tegen hem dat hij grenzen moet gaat trekken, anders kan hij nooit verder gaan..
En blijkbaar ook niet verder gaan met ons. Ik vertelde hem dat ik mijn ex ook belooft had om hem te helpen als hij het moeilijk had. Totdat ik bijna elke dag een berichtje kreeg dat hij me zo erg miste, en dat hij kan veranderen en dat hij kan stoppen met dit en dat en zus en zo. Ik ging toen ook twijfelen, "heb ik wel de juiste beslissing gemaakt?". Dat had ik ook afgekapt, anders kon ik niet verder met mijn leven, en kon ik ook niks beginnen met jou waarschijnlijk.. Vertelde ik hem.
Hij vroeg "Mag ik wat vragen? hem je gevoelens nog voor hem?"
Ik zei " Nee "
Hij vroeg daarop "Denk je er nog wel vaak aan?"
Waarop ik antwoordden "Ja tuurlijk, maar dat is ook wel logisch. Ik heb veel mee gemaakt met hem"

En ik wilde het eigenlijk niet vragen, maar deed het toch.
"heb je nog gevoelens voor haar?"
…

"Ja misschien wel"

Daar was ik al bang voor.
Ik heb tegen hem gezegd dat hij grenzen moet trekken. Of geen contact meer, en verder kunnen gaan met je leven, of het contact behouden en steeds "van het padje af te zijn".

Ik heb echt heel lang met hem aan de telefoon gehangen, en probeerde zonder enige trillingen in m'n stem te zeggen wat ik wilde zeggen.
Na een tijdje zei ik maar dat ik verder ging met huiswerk.
Ik hing op en begon te huilen.
Iets waarvan ik had belooft dat ik dat nooit meer zou doen voor hem.

Hoe het verder gaat weet ik niet, zie het wel. Ligt nu even aan hem..