dag 1 van mij diary

hallo diary schrijvers ...

waar moet ik beginnen..
ik woon sinds kort op mezelf .. nouja sinds kort ?
ik ben al vanaf me 12e wees en ik heb dan ook overal en nergens gewoont,
zowel op straat als op kamers
ik ben nu 21 en heb voor het eerst een plekje voor mezelf.
een fijn appartementje in een fijne stad, eindelijk kan ik beginnen met een toekomst op te bouwen.

al valt dat niet altijd mee zonder familie en ouders..
ondanks de moeilijke en zware tijden die ik achter de rug heb
ben ik midden 2011 een geweldig meisje tegen gekomen en een relatie met haar begonnen
ondanks mijn verlatingsangst en moeilijke verleden nam ze me zoals ik was en steunde ze me met alles,
ze was daar waar ik haar nodig had. haar ouders daar in tegen hebben mij nooit echt gemogen
want ik had/heb een uitkering en dus volgens hen heb ik geen toekomst ,, ondanks dat
bleef ze toch bij me en steunde ze me alsnog in alles en had ik voor het eerst sinds de dood van me ouders
het gevoel dat ik er niet aleen voor stond en iemand had die ik kon vertrouwen en me niet in de steek zou laten..

maart 2013.. mijn grootste angst kwam uit ..
het meisje waar ik zoveel van hield en zo gelukkig mee was belde me op ..
ze wou me zien en vroeg of ze een kopje thee kon komen drinken..
waarop ik natuurlijk ja zei want ik had haar het liefst 24/7 om me heen ook naar anderhalf jaar nog,
ik ben nog nooit zo gek en verlieft op iemand geweest ! maar toen ze eenmaal huilend aan de deur stond
voelde ik het al meteen .. ze vertelde me dat haar gevoel voor mij verdwenen was en dat het absoluut niet
aan mij lag maar dat ze het ook niet meer weet ...

mijn wereld stortte in een week later ging ze met een vriendin op vakantie
vanaf dien heeft ze me kei hard laten vallen en stoot ze alles af wat met mij te maken heeft
waarom ? geen idee ? ze wilt geen contact meer en ik lig ver achter haar,
en is verder gegaan met haar leven ,, dat is wat ze zei .. ik voel me nog steeds erg in de steek gelaten
en ben achter gebleven met heel veel onmacht onbegrip en verdriet,,, dat wat zo mooi en fijn was en zoveel
voor me betekenden is in een dag weer van me afgepakt ...
ook ik probeer nu verder te gaan maar dat valt me niet mee en vindt het erg moeilijk,
ik denk elke dag nog aan haar en aan de super mooie tijd .. zou ik ooit nog zo gelukkig kunnen worden?
en kom ik ooit nog iemand tegen die mij dat zelfde gevoel kan geven en durf ik het nog wel ?
tot die tijd richt ik me volledig op de muziek en toneel .. en natuurlijk op het crieeren van een thuisgevoel
en fijne toekomst !! met deze samenvatting schrijf ik vanaf morgen een dagelijks verslag van mijn dagelijkse
leven!


tot morgen ..