Dagboek behoefte
Ik voelde me vandaag zo kut dat ik opeens ontzettend behoefte kreeg om een dagboek te hebben en alles op te schrijven. Ik heb vroeger ook een dagboek gehad maar had na een tijdje nooit meer zin om er iets in te schrijven en stopte er elke keer weer mee. En het is weer raar dat ik het nu tog weer wil opschrijven eigelijk...maar ik wil m gwoon een beetje opluchten.
Ten eerste zit het me ontzettend dwars dat het niet goed gaat tussen mij en Jef (mn vriend: Jeffrey) We hebben nu al bijna 3 jaar en ik heb het gevoel dat ik me nog nooit zo kut heb gevoeld. Hij irriteert me de laatste tijd egt ontzettend met de kleinste dingen. Hij geeft mij niet meer het gevoel die hij me ooit gaf. Het gevoel dat ik alles voor hem was, het gevoel van liefde, aantrekkelijkheid en vriendschap. Het lijkt wel alsof we al 40 jaar samen zijn. De passie is er niet lijkt het soms wel. Elke x als we afspreken heb ik egt zin om hem te zien, maar elke x als ik m dan egt zie is die verliefde gevoel gelijk weg. Het lijkt wel alsof ik hem inbeeld als een heel ander persoon. Een persoon waar ik verliefd op was. Maar ik weet dat hij vroeger die persoon was. Nu heb ik gewoon het gevoel dat ik hem niet meer zoveel boeit en dat hij gwoon een beetje gewend geraakt is aan mij en het bijzondere wat hij vroeger altijd zei, niet meer ziet.
Tijdens een ruzie vind ik hem zo nep, ongeloofwaardig en egoistisch. Maar zodra ik weer alleen thuis ben verlang ik weer naar onze gelukkige periode samen.
Ik vraag me af of ik niet gewoon hem een beetje zat ben? Miss hou ik niet meer van hem? Of miss ben ik zo erg bezig met het vinden van het gveoel van vroeger dat ik met alles nu een beetje overdrijf. Ik weet het niet. In iedergeval vind ik het raar om hem niet meer te hebben als vriend. Het is tog bijna 3 jaar en ik weet hoe leuk we het samen kunnen hebben. Ik moet hem gewoon nog een kans geven.
En dan met mijn moeder. Ze had vandaag een ongelovelijke dip. Ze was egt verdrietig vandaag. Ze wilde weer terug naar Brazilie omdat ze mijn familie mist. Ze mist mijn tante waar ze altijd goed mee kon praten zei ze. Dit kan ook verschillende redenen hebben. Miss is het de weer. Niemand word er egt vrolijk van denk ik. En ook miss omdat mijn broer zich zo gedraagt. Hij laat niks van zich horen, hij verpest zijn nieuwe baan en is heel de tijd allleen maar bezig met zijn nieuwe vriendin. Mijn moeder zei dat ze hem miste. Hoe hij vroeger was. En ik snap wat ze bedoeld. Hij was altijd de clown in huis en die missen we allemaal sinds hij op zch zelf woont. Maar nu met kerst bijv. was hij niet de oude. Hij was stil en zei bijna niks. En de derde reden is dat het niet zo goed gaat tussen zij en haar vriendin. Ik weet niet precies hoe dta komts maar ze lijken een beetje uit elkaar te groeien en daardoor mist ze iemand om tegen te kletsen omdat ze met mij natuurlijk niet alles kan bespreken. Wat ik trouwens ook jammer vind. Maar ik heb gewoon een beetje moeite om me zwakke emoties te tonen. En zij heeft ongeveer hetzelfde. Ze houdt zich heel lang sterk.
Fany, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende