dagje Arnhem

Het was een zondag. Niet zomaar een zondag maar een zonnige zondag. Niet zomaar een zonnige zondag maar een zonnige gameday zondag. Dus vol met bepakking verzamelen, verspreiden over een paar auto's en rijden maar. Vandaag ging de rit naar Arnhem waar de Falcons op ons zouden wachten. Kwalitatief gezien zouden ze wel iets beter zijn, maar het zou best een leuke wedstrijd kunnen worden. Na ongeveer 8,5 uur rijden, tenminste zo voelde het kwamen wij aan. Een auto met teamgenoten stond op de parkeerplaats van het nieuwe complex dus die zouden iets later komen. Toen zij arriveerden kwam H met minder positief nieuws. Op de parkeerplaats van het nieuwe complex lag een lijk... Lekker begin van de zondag ochtend. Tijdens het omkleden kwamen er nog 2 afmeldingen binnen en zo stond de stand voor de wedstrijd op +/- 30 tegen 16, in spelers. Maar zoals mijn vorige coach altijd zei, ze mogen er toch maar 11 inzetten en die andere 19 man kan alleen maar koud worden. Daar had ik hem altijd gelijk in gegeven maar naast koud worden kan die 19 man langs de kant ook een beetje rust pakken.

Na de eerste kwart mocht ik Ironman gaan spelen. Een lineman was uitgevallen en ik was de geschikte vervanging. Er was op dat moment ook al niet veel meer over van onze reserves. Alles en iedereen werd op de meest onlogische plekken ingezet, mensen verdwenen strompelend uit het veld zonder dat er vervanging geregeld werd en mijn duim deed sinds de 1e minuut al zeer. Tijdens de half time konden werd er even getwijfeld om de wedstrijd af te blazen. gelukkig werd er besloten om voor de "running clock" te kiezen. Hierdoor zou de tijd sneller gaan maar zouden we wel een 2e helft spelen. Tijdens de rust konden we ook eindelijk drinken halen. De bidons waren vergeten waardoor we de 1e en 2e kwart dus zonder iets te drinken gespeeld hadden. Tijdens de 3e kwart begonnen wij weer met wat nieuwe moed. De stand keken wij al niet eens meer naar en we kregen weer lol in het spelletje. Grappend liepen we over het veld. Ik heb zelfs een zebra(scheids) zien lachen om een grap. Het leukste was nog wel dat de Arnhemmer tegenover mij totaal geen lol in het spelletje had. Hij was de hele tijd bezig om mij uittelokken. Gelukkig heb ik ooit Anger Management gehad xD Grappige was nog wel dat hij mij een soort van bespotte omdat ik een Unicorn op mijn helm heb staan. Dude, je hebt zelf een vogeltje xD

In de 4e kwart werd het helemaal dramatisch. We hadden nog 1 reserve speler over die mijn positie in ieder geval niet over kon nemen. Dus kon ik zelf beter door het veld blijven strompelen. Dat is toch wel weer het grote voordeel van lineman spelen. Met een beetje geluk zet je maar een paar stappen. Het werd alleen lastig om nog een hoop kracht in die paar stappen te pompen. Gelukkig wisten die Arnhemmers hoe je sportief moet spellen -_-, late hits, knietjes op de grond geven en dat soort lieve dingen.

Het enige moment waarop wij gejuigd hebben was op het moment dat de "White Cap" voor het laatst op zijn fluitje blies, we hadden het een soort van overleefd.



Ik las net op de site van de Falcons dat het 70-0 geworden is.. Dus zo'n 10 touchdowns.. Ook staat er dat het ons pas in de 3e en 4e kwart 1 keer gelukt is om een first down te behalen.. Nu maar hopen dat iedereen begrijpt dat er meer getraind moet gaan worden xD Hoewel dit waarschijnlijk niet echt de beste motivatie is...