dairy time

Vandaag was er eindelijk een rustige dag.
Die rustige dag had ik echt nodig.
Mijn probleem is dat ik goed vrienden kan maken en op de 1 of andere manier willen de jongens altijd meer dan alleen vrienden zijn.
Ook al laat ik ze duidelijk weten dat ik ze niet leuk vind blijven ze toch altijd nog door zeuren of ik wil afspreken en of ik nog tijd voor ze heb.
Ik heb eigenlijk een soort van vriendje in Apeldoorn maar die is nu boos op me en reageert nergens meer op hij denkt dat ik vreemd ga.
Maar dat is helemaal niet waar ik zou zoiets nooit zou doen.
Ik probeer nu alles op een rijtje te zetten.
Soms heb ik gewoon echt zin om me helemaal klem te zuipen en dan hopen dat ik het een beetje los kan laten.

Ik doe me vaak anders voor dan dat ik werkelijk ben.
Wat nou al zou ik helemaal mezelf zijn en me muur laten zakken wat nou als ze me dan helemaal niet meer aardig vinden en niet met me willen om gaan.
Ze zeggen ook altijd van je komt alleen en je gaat alleen.
Dat is best een harde uitdrukking maar toch is er geen woord van gelogen.
Ik heb ook steeds het gevoel dat me vrienden me gewoon voor schut zetten achter mijn rug om, want ik ben nou eenmaal niet 1 van de normaalste mensen op de wereld.
Ik zou wel eens in de schoenen van een ander willen staan en dan een ander leven willen leiden een makkelijker leven.

Waarom moete sommige dingen altijd zou moeilijk zijn terwijl ze uiteindelijk heel erg simpel zijn. Eigenlijk slaat het helemaal nergens op dat ik het allemaal zo moeilijk maak voor mezelf.