moeilijke dingen

Heey,

Sinds Maandag heb ik een soort van vriendje.
Toen de eerste keer dat ik hem zag was ik gelijk verliefd op zijn ogen en op zijn glimlach.
Die avond bleef er een vriendin van me bij me slapen we waren met ze 2e naar een klasgenoot gegaan, omdat hij en zijn vrienden dat graag wilden. Het regende en het was onwijs koud maar alsnog was het best wel gezellig de jongens waren aangeschoten en ik en die van me zeiden alleen niet veel dat kwam vooral omdat er jongens bij waren die wij niet kenden en daar werden wij nogal verlegen van.
Uiteindelijk kregen we van de jongens een lift naar huis en we waren drijfnat geregend.
Ik had die vriendin van me niks verteld dat ik al gelijk op die gozer was verliefd of naja dat ik hem nogal leuk vond.
We vonden de groep wel gezellig dus spraken we vaker met ze af.
Het was wel jammer dat die vriendin zo snel op vakantie ging, want dan had ik niemand om mee te praten, omdat ik die avond nog wel met die groep had afgesproken.

Maar goed alles ging lekker makkelijk en we hadden het best wel gezellig.
De dagen dat ik die jongen dus niet zag had ik best wel het gevoel van shit ik mis hem wat ik meestal nooit bij een jongen voel.
Dus ik sprak ook nog met andere vriendinnen af en besprak de situatie tussen die gozer en mij.
Het was vooral rot, omdat die gozer een ander meisje leuk vond en tege mij vertelde dat hij nooit meer een vriendin wilde en ik vroeg waarom,,, waarop hij zei alle meiden zijn hetzelfde.
Ik had tegen hem gezegd hoezo? Toen zei hij jaa alle vriendinnen die ik heb gehad zijn vreemd gegaan. Ik had de hoop al opgegeven vanwege zijn woorden enalles.
Laatst kwamen we op een onderwerp van wie we leuk vonden en hij rade na een lang gesprek dat ik op hem was en daarna vertelde hij dat hij ook gevoelens voor mij had, mijn dag kon niet meer stuk ik was zo blij dat het wederzijds was. Maar gelijk sloeg de angst toe.

Ik heb wel eens eerder vriendjes gehad maar nooit van die serieuze relaties, omdat ik na ongeveer 2 weken al gek van ze werd omdat ze zo klef zijn en dat ben ik totaal niet. Ik ben meer een mens van samen dingen doen en gezellig met elkaar kunnen lachen.
Zijn vrienden en een soort van mijn vrienden gingen gelijk vragen of we al gezoend hadden en toen begon de angst. Ik heb nog nooit eerder met een jongen gezoend wel eens een kusje enzo maar nog nooit echt gezoend ofso.
Niet dat ik niet met hem wil zoenen ofso ik wil dat gerust wel, maar ik weet helemaal niet hoe het moet, wat nou als ik iets fout die, en wat nou als ik opeens de slappe lach krijg ofso........
Ik ben zo bang om voor schut te staan en ik durf het hem ook niet te vertellen te bang dat hij me uit zal lachen.


Kan iemand mij helpen met mijn probleem??