Daniël
Lieve Daan,
Een tweeling heeft een speciale band dat zegt iedereen, een band die niet kapot gaan en overal te voelen is. Toch voelt het bij ons anders jij bent mijn broer maar soms voel je als een vreemde voor me. Iemand die heel dichtbij staat maar ook weer zo ver weg. Als ik in je ogen kijk zie ik een stukje vanmezelf een stukje verdriet van ons verleden wat we samen delen. Verdriet heeft ons samen gehouden maar ook veder weg gedreven. Als klein kind zorgde ik voor je omdat mama en papa dat niet konde op een of andere manier heb ik me altijd verantwoordelijk voor jou gevoeld maar het was ook moeilijk, jou leven is zo ingewikkeld en soms heb/had ik gevoel dat één ingewikkeld kind voor onze ouders genoeg was ik kon daar niet bij, daarom ben ik altijd voor je opzij gegaan.
Vroeger was je dichtbij me maar langzaam raakte je steeds vederweg. Onze band door verdriet die ons vroeger binde dreef ons later meer uitelkaar. Nu beginnen we met een nieuwe start alleen het is moeilijk want andere geven ons niet de kans om echt dichterbij elkaar te komen. Ik mis je, maar ik weet eigelijk ook niet hoe het veder met ons moet.
Ik hou van je, kusjes van je tweelingzusje.
prinses., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende