Ongesteldheid drama
Ik kan er niks aan doen, maar als ik ongesteld ben voel ik me net een emotioneel wrak.
Ik kan overal wel om huilen en het gaat meestal ook gepaard met depressieve buien of andere heftige gevoelens.
Deze week heb ik het om de meest belachelijke situaties op een janken gezet.
Om mijn (geweldig grote) school in te komen heb je een pasje nodig. Ik met het geheugen van een goudvis (Het valt mee, alleen als ik onder stress of druk sta houden mijn hersens er soms gewoon acuut mee op) was die rot pas vergeten. Op een of andere manier brak er iets in me. Hoe hard ik ook op me lip beet, en hoe vaak ik ook het zinnetje 'stel je niet aan' in me hoofd bleef herhalen stroomde de tranen gewoon over mijn wangen heen. Schaamtevol liep in naar buiten omdat ik liever niet wou dat honderde mede leerlingen die in de school hal rond liepen mijn behuilde tomaten kop konde zien.
Er liep en concierge naar me toe 'Gaat het wel met je?' waarop ik heel zachtjes bijna piepend 'ja' op zei en snel weer naar binnen liep om een dag pas te kopen (zodat ik wel de school in kon) Al snuffend liep ik met een behuild gezicht (een kwartier te laat) richting mijn les terwijl ik mezelf probeerde te troosten.
Eenmaal mijn draai weer een beetje gevonden te hebben kwam er in de klas op een gegeven moment het gespreks onderwerp 'broers en zussen' aan bod. 'En Iris, hoe gaat het eigenlijk met jou broer? .. Het idee dat mijn broer ergens aan de andere kant van Nederland in een psychiaterisch ziekenhuis zit in een psychose en ik hem eigenlijk al meer dan drie jaar amper heb gezien, en als ik hem zie hij eigenlijk bijna niet meer te herkennen is als mijn broer van vroeger bracht me gelijk weer aan het janken. Ik wou het niet, ik beet nog harder op me lip dan die ochtend. Ik kneep me handen tot vuisten begon zenuwachtig te tikken met me voet alles om die verdomde tranen te stoppen. Maar ze kwamen gewoon.
Ik schaamde me dood, ik zit gvd op het mbo niet in de kleuterklas. Ik voelde me net een klein kind. Bijna hysterisch zat ik te janken, gillen en krijsen in de klas.
Gelijk dook de hele klas op me, hartverwarmend en lief maar ik wou gewoon liever alleen zijn.
'Gaat het wel goed met je?' (ja prima. Ik moet gewoon alleen maar huilen uit het niks) 'Ze ziet er wel moe uit' (en bedankt) 'Als er wat is Iris dan kan je er altijd over praten' (Maar ik wil helemaal nergens over praten!)
Zo ging het eigenlijk de hele week door. Heb zelfs lopen huilen om een hamburger die ik had laten verbranden tijdens het koken. Ik denk dat ik mezelf voortaan maar opsluit als ik ongesteld ben.
Ik kan overal wel om huilen en het gaat meestal ook gepaard met depressieve buien of andere heftige gevoelens.
Deze week heb ik het om de meest belachelijke situaties op een janken gezet.
Om mijn (geweldig grote) school in te komen heb je een pasje nodig. Ik met het geheugen van een goudvis (Het valt mee, alleen als ik onder stress of druk sta houden mijn hersens er soms gewoon acuut mee op) was die rot pas vergeten. Op een of andere manier brak er iets in me. Hoe hard ik ook op me lip beet, en hoe vaak ik ook het zinnetje 'stel je niet aan' in me hoofd bleef herhalen stroomde de tranen gewoon over mijn wangen heen. Schaamtevol liep in naar buiten omdat ik liever niet wou dat honderde mede leerlingen die in de school hal rond liepen mijn behuilde tomaten kop konde zien.
Er liep en concierge naar me toe 'Gaat het wel met je?' waarop ik heel zachtjes bijna piepend 'ja' op zei en snel weer naar binnen liep om een dag pas te kopen (zodat ik wel de school in kon) Al snuffend liep ik met een behuild gezicht (een kwartier te laat) richting mijn les terwijl ik mezelf probeerde te troosten.
Eenmaal mijn draai weer een beetje gevonden te hebben kwam er in de klas op een gegeven moment het gespreks onderwerp 'broers en zussen' aan bod. 'En Iris, hoe gaat het eigenlijk met jou broer? .. Het idee dat mijn broer ergens aan de andere kant van Nederland in een psychiaterisch ziekenhuis zit in een psychose en ik hem eigenlijk al meer dan drie jaar amper heb gezien, en als ik hem zie hij eigenlijk bijna niet meer te herkennen is als mijn broer van vroeger bracht me gelijk weer aan het janken. Ik wou het niet, ik beet nog harder op me lip dan die ochtend. Ik kneep me handen tot vuisten begon zenuwachtig te tikken met me voet alles om die verdomde tranen te stoppen. Maar ze kwamen gewoon.
Ik schaamde me dood, ik zit gvd op het mbo niet in de kleuterklas. Ik voelde me net een klein kind. Bijna hysterisch zat ik te janken, gillen en krijsen in de klas.
Gelijk dook de hele klas op me, hartverwarmend en lief maar ik wou gewoon liever alleen zijn.
'Gaat het wel goed met je?' (ja prima. Ik moet gewoon alleen maar huilen uit het niks) 'Ze ziet er wel moe uit' (en bedankt) 'Als er wat is Iris dan kan je er altijd over praten' (Maar ik wil helemaal nergens over praten!)
Zo ging het eigenlijk de hele week door. Heb zelfs lopen huilen om een hamburger die ik had laten verbranden tijdens het koken. Ik denk dat ik mezelf voortaan maar opsluit als ik ongesteld ben.
12 mrt 2011
- meld ongepast verhaal
-
Janutrecht (opgeheven op 7-9-2013)
zaterdag 12 maart 2011 14:17
Je kan er nog over schrijven dus het kan nog erger.. Opsluiten is geen optie, er aan wennen... jouw verhaal klinkt altijd nog beter dan mijn ex die echt agressief werd en met borden en glazen ging gooien! sterkte
-
White (opgeheven op 2-7-2011)
zaterdag 12 maart 2011 15:39
arme hamburger
-
prinses.
zaterdag 12 maart 2011 17:06
@janutrecht, hahaha nee gelukkig heb ik nog geen woedeaanvallen gehad (zover ik weet).
-
vcsb1
zondag 10 juli 2011 00:28
Zoiets heb ik dus ook...
ik kan overal om huilen als het daarom gaat.
kleine dingetjes die mislukken alles is huilbaar
Wat ik altijd doe als ik moet huilen
-iedereen duidelijk vertellen dat ik alleen wil zijn (opschool gewoon naar de wc gaan)
-erover praten met je mentor
-(thuis) lekker uithuilen, daarna voel je je stukken beter!
-(thuis) muziek luisteren wel de muziek waar je van houd
-chocolade ETEN!!! maar wel kleine beetjes!
-een heerlijk warm bad nemen (kan zonder tampon) heet water zorgt ervoor dat het er niet uit komt.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 08 feb 2022 Ervaring gevraagd KID ( 3 )
- O 07 feb 2022 Weinig vrienden ( 4 )
- O 31 jan 2022 Waarom ik diep van binnen mannen haat. ( 5 )
- O 02 jan 2022 Onbereikbare liefde ( 2 )
- O 02 nov 2019 Zaterdag
- O 31 okt 2019 Doorpakken ( 3 )
- O 30 okt 2019 Litteken ( 3 )
- O 25 okt 2019 Hoe gaat het.
- O 21 okt 2019 Pijn
- O 18 okt 2019 Maak je niet zo druk.
- O 16 okt 2019 Rust ( 2 )
- O 15 okt 2019 Doorpakken ( 2 )
- O 13 okt 2019 Hij heeft het uitgemaakt. Deel 2
- O 10 okt 2019 Hij heeft het uitgemaakt! ( 4 )
- O 19 aug 2015 En toen ... ( 5 )