De afgelopen tijd... (deel 1)

... zat ik niet lekker in m'n vel. En eigenlijk nog steeds niet helemaal.

Het begon een paar weken geleden toen ik bij mama was. Zij vertelde, dat mijn jongste broertje 1e kerstdag bij zijn vriendin en haar familie zou vieren. Ze had er over na zitten denken om mijn oudste broertje en zijn vriendin voor 1e kerstdag uit te nodigen. Maar ze had gehoord van de moeder van mijn broer z'n vriendin, dat haar zoon en dochter die kerstdag bij haar waren. En mijn broer en vriendin dus ook.
Waarop mama doodleuk zegt 'dus ik ben 1e kerstdag alleen'.

Dat deed zo verrekte veel pijn! Hoezo alleen? Ze had niet eens gevraagd of ik zin had om te komen. Alsof ik niet bestond...

Ongeveer een week later kwam ik weer bij haar langs omdat er iets aan haar PC moest gebeuren. Mama zou er alleen niet zijn, want die was haar 'eetclubje'. Geen probleem, ken toch alle passwords (gek he, als je die zelf hebt ingesteld). Maar goed, ze wist dus dat ik zou komen...

Normaal, als mijn broer langs komt heeft ze qua eten en drinken vanalles in huis. Desnoods gaat ze het speciaal voor hem halen. Nu lag er maar 1 cheeseburger in de koelkast, niets in de vriezer en al helemaal niets te drinken...

De hele familie (mama, haar broers en zus plus aanhang en kids, in totaal zo'n 21 man/vrouw) zou als verrassing 2e kerstdag bij oma vieren.
Laatstgenoemde mocht van niets weten, dus werd alles in het geniep geregeld. De bedoeling was, dat oma 1e kerstdag in Amsterdam zou blijven slapen. Mama kon dan die dag alvast in het huis van oma om dingen te regelen. Oma woont ongeveer 10 minuutjes bij mij vandaan, dus ik zou dan daar naar toe gaan en samen met mama 1e kerstdag vieren.

Helaas gooide oma (zonder dat ze het zelf wist) roet in het eten, door niet in Amsterdam te blijven slapen. Dus kon mama 1e kerstdag niet komen.
Anders had oma wat door gehad en zou het geen verrassing meer zijn.
Dan maar 1e kerstdag bij mama. Geen probleem, rij rustig het hele land door. Maar wat zegt zij? 'Ik doe thuis wat voorbereidend werk en ga dan vroeg naar bed'.

Oh... En dus was het duidelijk dat ik 1e kerstdag alleen zou zijn.
Helaas waren er in die paar weken nog wat dingen voorgevallen.
De dagen voor kerst heb ik heel veel nagedacht. En besloten, dat ik 2e kerstdag er niet bij zou zijn. Kon gewoon niet meer doen alsof er niets aan de hand was. Was een soort tijdbom dat elk moment kon afgaan. En dat zou maar bij oma gebeuren, waar de hele familie was...