Zou het?

Zou het waar kunnen zijn...?
Zou het inderdaad kunnen, dat er dit keer wel een jongen/man mijn pad heeft gekruist, die mij de moeite waard vindt...?
Die echt naar mij verlangt...? Die mij aan zijn zijde wil hebben...? Die voor mij wil vechten...?

Vragen waar ik niet eens meer op durf te hopen, dat het antwoord 'ja' is...
Ik vervloek mijn onzekerheid. Ik vervloek de mensen, die mij in het verleden dusdanig naar beneden hebben gehaald, dat ik misschien nu iets heel moois aan het kapotmaken ben. Gewoon door de onzekerheid.

De onzekerheid is net onkruid. Diep ingeworteld, jarenlang gevoed. En hoe hard ik het onkruid probeer weg te krijgen, ik krijg het niet uitgeroeid. Het blijft zelfs terug komen.
Mijn dierbare vrienden proberen me mee te helpen met het onkruid weg te krijgen. Plukken zich suf.
Maar het is zoveel... Het lijkt wel een oerwoud van onkruid. En ook mijn vrienden hebben af en toe rust nodig. Tijd nodig om hun rug en ledematen te strekken. Tijd nodig om weer even op adem te komen.
Ik ben allang blij, dat ze tijd willen vrijmaken om mee te helpen met plukken/trekken.

En hij...?
Komt hij meehelpen met (steeds meer) onkruid te verwijderen...?
Of is hij misschien zelfs een onkruidverdelger...? Heeft hij de attributen om dat stomme onkruid binnen de kortste keren kapot te krijgen...?

Ik weet het niet... De tijd zal het leren, is het gezegde.

Maar wat als hij stiekem nieuw onkruid komt zaaien...?
17 jul 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van CJ
CJ, vrouw, 46 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende