De afspraak gisteren...

... is niet doorgegaan.

Kreeg gistermiddag een smsje van hem: hij vond het zooooooo erg om de afspraak te cancellen, maar zijn vader had net een hartaanval gekregen en hij was op weg naar het ziekenhuis. Kan gebeuren, daar heb je geen invloed op. En het is ook een gebeurtenis waarom een afspraak gecancelled mag worden.

Maar door die stomme onzekerheid van mij, heb ik zelfs heel even bij mezelf gedacht, dat het misschien een smoes was Dat die gedachte onterecht was, bleek wel uit het smsje, dat hij later die avond stuurde. Zijn vader was inmiddels stabiel en hij wilde me dolgraag zien. Morgen (vandaag dus) zou hij 's ochtends in België zitten voor een meeting en daarna naar kantoor. Misschien was het een idee, om tussendoor even bij mij langs te komen...

En toen is het 'gedonder' begonnen... Ruzie kan ik het zeker niet noemen. Gedonder is misschien ook niet goede woord, maar wel wat het dichtste bij komt...

Ik stuurde, dat ik dat niet zo'n goed idee vond. Want wat als hij toch bijvoorbeeld op mijn uiterlijk afknapte? Ook al heeft hij al tig keer gezegd, dat hij me supermooi vindt

Dat kwam, volgens hem, hard aan. Maar hij respecteerde het wel.

Waarop ik terugschreef, dat hij het zeker niet hard moest opvatten. Maar dat ik me te goed voelde voor een 'tussendoortje'. Ik wilde de tijd hebben, tijd voor elkaar. En niet even snel tussen 2 afspraken in...

Dat begreep hij wel... Maar, 'Het valt tussen ons niet tegen. Dat weet jij diep van binnen ook! Als ik dat gevoel niet bij je losmaak... Ik vertrouw jou, dat weet je... We hebben elkaar privé dingen gezegd. Dat doe je niet zomaar! We hebben bepaalde dingen beloofd aan elkaar... En ik kom dat na! X'

'Ik kan nu wel janken, de eerste tranen prikken al in m'n ooghoeken. Je laat me dingen voelen, die ik al heel lang niet meer heb gevoeld. Die ook goed aanvoelen. En ik wil niets liever dan je vertrouwen, volledig, voor 200%. Maar we kennen elkaar pas zo kort... Dus hoe kan ik dan er zeker van zijn, dat het echt is? Ben bang, dat het als een zeepbel toch uit elkaar klapt. Kus'

'Snap ik heel goed. Maar wat denk je nou? Wij hebben nog zoveel te doen, te bepraten, te ontdekken, dat het niet daarbij blijft. Jij weet, dat jij mij kan vertrouwen! Echt! Ik vertrouw jou, maar op dit moment maak jij het heel gecompliceerd. Denk aan je! Kusje'

'Fijn, ga me ook nog eens een schuldgevoel aanpraten... Voel me al ellendig genoeg. Kus'

'Doe ik niet! Jij hebt mij al! Besef je dat? Geniet dan, met mij! En houd jezelf niet terug! Je weet dat dit echt is, uniek en bizar! Perfecte wisselwerking, en dat vind jij eng... Xje'

'Dat ik het eng vind, is zonder meer waar. En ik 'jou hebben'...? Hoe had ik dat moeten weten? Misschien een verkeerde woordkeus...? Kus'

'Ja! Jij hebt mij! Helemaal! Heb me nog nooit zo blootgegeven! Nooit! Geniet samen met mij, en laat me van jou zijn... Kusje'

'Uhm *slik* weet even niet wat ik moet zeggen *rillingen lopen over m'n lichaam* Ga je zo een mail sturen, want de dingen die ik allemaal wil zeggen is teveel voor een smsje'

Vannacht om half 2 was ik eindelijk klaar met de mail. Hij sliep toen al. Nu zit ik te wachten totdat hij terug is op kantoor. Kreeg net een smsje, dat hij nu wegrijdt uit België, dus moet nog even geduld hebben...