De begravenis..

Vandaag was de dag dat ik mijn 42 jarige oom moest begraven, hij is waarschijnlijk overleden aan een hersentumor. Hij was al eerder opgenomen in het ziekenhuis omdat ze dachten dat hij toen hersenvlies- ontsteking had opgelopen. Hij klaagde altijd al veel over zware hoofdpijnen en de laatste twee jaar was hij echt verschikkelijk negatief veranderd. Hij deed heel raar en leek wel ongeintreseerd over alles en iedereen. Mijn tante en hij waren echt al iets van 20 jaar getrouwd en hebben ook 2 kids samen. Van 3 en 8 jaar oud die nu hun pappa voor goed moeten missen.

Toen ik zelf nog een kind was ben ik met hun op vakantie meegeweest naar Amerika was zelf toen elf jaar oud. En vond dat echt de mooiste vakantie van mijn leven, als ik er nu aan terug denk heb ik er zeker heel veel leuke herinneringen aan ook samen met hem. Het was toen ook wel een hele strenge en soms aparte man maar had wel een goed karakter en was tegen mij toch altijd erg lief. Ik ben bijna drie weken met ze meegeweest op hun kosten. En dat voor een nichtje..

Mijn tante en oom hadden de laatste tijd geen goede relatie meer, en dat wist ik ook. Hij had losse handjes gekregen en was heel moeilijk om mee samen te leven volgens me tante. De kinderen was hij stapel gek op maar hij kon soms ook heel raar doen tegen ze. Ik begreep dat nooit zo maar denk dan nu bij mezelf zal hij toen al die tumor in zijn kop gehad hebben??

Ik kan me nog goed de dag herinneren dat ik kreeg te horen dat hij overleden was, ik was die middag nog bij me tante geweest. En hij was toen vertrokken bij haar en de kinderen, hij wilde de kids ook niet meer zien en deed gewoon zo raar. Mijn tante was de afgelopen tijd vaker door hem mishandeld en toen ik hoorde dat hij laatst weer bezig geweest was. Zei ik dat ik ook gas zal geven als hij voor de auto stond, en die avond kreeg ik te horen dat hij dood was. Ik voelde me toen zo raar, schuldig? verdrietig of boos? ik weet het zelf eigelijk niet..

Ik weet nu wel dat ik boos op hem ben voor wat hij me tante aan gedaan heeft en dat hij gewoon zich gedroeg als een klootzak. Maar denk nu ook bij me zelf misschien kwam dat wel doordat hij pijn in zn kop had en daardoor zo veranderde. Ik heb eigelijk tot aan de begravenis geen traan er om kunnen laten voelde me er niet gelukkig bij dat zeker niet. Maar toen ik bij de begravenisdienst zat en het allemaal begon toen merkte ik pas hoeveel het me eigelijk allemaal wel niet deed.

Mijn vriend was gelukkig ook bij me en heeft me goed opgevangen tijdens de uitvaartdienst. Het was niet echt een lange dienst maar wel heel erg mooi.. Er werden drie nummers gedraaid en de eerste die deed het bij mij die was van Andre Hazes ik kan je niet vergeten. Opeens kwamen er allemaal oude herinneringen omhoog en rolde de tranen over mijn wangen. Ik zal hem toch wel missen op een of andere manier maar zoals er al tijdens de dienst gezegt werdt.

De circel is nu rond.. Tot de dood ons scheid!!!

Missy