De beslissing

Zoals jullie lezen op mijn profiel, woon ik samen met Mister M. dit sinds kort, wij zijn dan ook bezig om het oude appartement nog te kuisen en zo snel mogelijk de sleutel af te geven van mijn oude stekje.
Dit gaat helaas niet zonder slag of stoot. Ik ben deze week ziek geworden en werd vandaag naar huis gestuurd op het werk om me te laten testen op COVID-19, je weet wel, dat beestje dat ons leven nu al 6maanden verpest.

Het is zo dat, als ik ziek ben, ik mezelf overal doorsleur om te blijven gaan. Behalve vandaag... Mijn lichaam besloot vandaag even op de noodrem te duwen en ervoor te zorgen dat ik, na enkele slapeloze nachten, eens kon slapen. Toen ik enkele uren later wakker werd, nat van het zweet, besefte ik dat ik eigenlijk al langer rust had moeten nemen. Ik keek op mijn telefoon en schrok, ik moest zo vertrekken naar het testcentrum en ging me nog vlug wassen. Opweg naar het testcentrum belt mama M (mijn schoonmoeder) om te vragen of het appartement nu volledig gekuist was zoals afgesproken en wanneer we bij haar zouden eten. Ik moest haar vertellen dat ik het laatste niet ben kunnen gaan doen omdat ik gewoonweg ziek was en ik door de zelfquarantaine helaas niet bij hun kom komen eten. Blij was ze niet, ze begreep het feit precies wel dat ik ziek was maar ik moest en zou daar gaan eten want 'mij kun je toch niet besmetten'. Ik probeerde haar uit te leggen dat, als ik gepakt word er een boete opstaat EN als ik positief ben ook zij een week hun eigen zaak mogen sluiten, als het al niet langer is.

Na het telefoongesprek was het tijd voor de test, vol angst zat ik daar... want wat als het positief is? dan moet mijn vriend ook in quarantaine, en mijn beste vriend J. die 2dagen ervoor eens hallo kwam zeggen. Snel stuurde ik hem nog een berichtje dat hij met de minste symptomen ook thuis blijven moest omdat ik getest werd. Een lief berichtje van J met de tekst 'Bedankt, maar zorg jij maar even voor jezelf lieverd, ik red me wel xxx' was het antwoord dat ik kreeg. Typisch J, we kennen elkaar een goede 8jaar, hij had net een vriendin in de tijd maar ik was smoorverliefd. De verliefdheid ging over naar vriendschap en ondanks dat ik hem vanbinnen wel ergens graag zie, komt er duidelijk niks meer. en dat is oke, want soms is een vriendschap zoveel meer waard!

Maar goed, we wijken af.
De test zelf ging goed, maar ik kreeg het bevel wel even 24u in isolatie te zitten, zoveel mogelijk alleen. oke, goed voor mij. Ik kreeg toen net een berichtje van Mister M. 'ik neem de trein van 18u'.

Iets later kreeg ik telefoon, mama M dus niet kunnen verkroppen dat we niet kwamen eten vanwege mij. Wanneer Mister M. dit nogmaals probeerde uitleggen was ze niet goed gezind. ze begon het mij te verwijten, alsof ik eraan kon doen dat ik ziek was. Als kers op de (zakdoeken)taart, ging het over dat het appartement niet volledig gedaan was. Zij had geregeld met de huisbaas dat we nog hadden tot eind deze week, maar de huisbaas had liever dat ik dat gedaan had. Het probleem is, elke keer dat ik iets wil regelen, komt mama M met; ik zal dat wel doen.
Maar hier is er blijkbaar een miscommunicatie gebeurd. Er is dan ook een helse discussie gekomen met mij en men vriend. We zijn toen beiden nog vlug naar het appartement gefietst om het laatste nog te kuisen, tegen de wil van mama M. die op dat moment ook kwam om discussie te voeren over het eten. Ze verweet me vanalles en zei ineens iets die mijn pleegmama tegen haar had gezegd. uiteindelijk noemde ze me, tegenover men vriend, een stuk stront. Nuja ze zei letterlijk 'de shit zit in die ruimte'. Dat is het moment dat ik erg boos werd en riep dat ze naar buiten moest, wat ze uiteindelijk deed. Het deed me zoveel pijn wat ze me vertelde over mijn pleegmama en dat ze me zo behandelde ondanks dat ik er alles aan deed om men afspraak met haar na te komen.

Eenmaal thuis deed ik een telefoontje naar mijn pleegmama, ik vroeg haar wat de exacte woorden waren en wat bleek; ze waren volledig verdraaid! Ik was zo boos dan! Maar op doktersadvies ben ik wel lekker thuis gebleven. Ik heb nog even eten gemaakt en met men vriend gepraat. Ik vertelde hem dat het deze keer haar beurt is om naar mij toe te komen en toenadering te zoeken over wat er gebeurd is. Ik ben bereid te praten, maar ergens is er deze avond wel iets gebroken, een stukje vertrouwen. En dat deed me zeer.
ik besloot dan ook iets op te schrijven en realiseerde me dat ik helemaal niet de enige kon zijn. ik besloot mijn ervaringen te delen, in de hoop dat andere mensen misschien ook iets zouden hebben aan wat ik ontdek.

Het is nu wel rustig, en zowel Mister M als ik liggen in de sofa naar een serie te kijken, en ik? Ik ben vooral benieuwd naar morgen.

Lots of love
- C.