Ik kan de slaap niet vatten en dat komt niet door de warmte. Ventilator draait non stop. Voor het slapen gaan deed ik een setting healthy boundries meditatie via YouTube. Dit voelde erg goed aan. Maar ik wil definitieve afstand van beide kinderen. De jongste had ik eigenlijk toch weinig tot niks mee. Behalve boosheid, haat en irritatie. Dat laatste is zich aan het oplossen. Ik ben eigenlijk helemaal niet meer boos. Ik heb nu sinds kort eigenlijk wel vrede met de hele situatie. Vrede in de zin dat haar leven niet mijn pakkie aan is. Het gaat mij ook niet aan. Het is voor mij helder en duidelijk. Verders wil ik ook nooit deel uitmaken van haar leven.
Oudste dochter is een heel ander verhaal. Van haar heb ik heel erg veel gehouden en zij hield ook van mij. We waren erg close saampjes. Dat is allang verleden tijd. Mevrouwtje is inmiddels al volwassen volgens de wet. En eigenlijk hou ik alleen maar van een kindje die ik 2 en een half jaar groot heb gebracht en de daarop volgende jaren tot haar 12e/13e levensjaar in mijn leven heb gehad en ook deels heb opgevoed. Dus heel erg veel herinneringen, foto's, kleine schilderijtjes door haar gemaakt. Ik heb zelfs nog haar 1e jurkje en roze babypakje maatje 50 van de prenatal.
Ik wil geen emotionele binding meer met mijn oudste dochter. Ik wil verders ook geen deel meer van haar leven uitmaken. Nooit meer! Dus zit ik al een poosje en nu weer moed te verzamelen om al haar spulletjes weg te gaan gooien. Haar schilderijtjes, babykleertjes die ik echt niet een andere baby gun. Spijtig vind ik het niet. Kinderen zijn zielen die in je leven komen om je iets mee te geven of te leren. Ik heb mijn les inmiddels wel geleerd. Ben heel erg toe aan een nieuwe fase en kan eigenlijk niet meer wachten. Vasthouden aan schilderijtjes etc uit nostalgie of emotionele binding doe ik niet meer aan mee. Ik ben toe aan een nieuwe fase in mijn leven.
Wat mij het meest dwars zit is dat ik nog fotoalbums heb van madam toen ze met groep op kamp is gegaan en zo. En eigenlijk hoef ik daar ook niks mee. Dus ik zit me mentaal voor te bereiden om haar fotoalbums aangetekend naar oma op te sturen waar zij verblijft. Dan ziet ze verders wat ze er zelf mee doet. Zonde om weg te gooien.
Ik heb ook nog een geboortedagboek van jongste dochter. Ik wil het eigenlijk verscheuren en in de prullenbak gooien. Plus nog haar baby album... Dat laatste twijfel ik om zelf te houden.
Anyway... Spiritualiteit, healing, ouwe fases en nieuwe fases is echt niet iets om lichtzinnig op te vatten. Iets wat je even impulsief doet. Daarom lig ik nu wakker. Ik bereid me voor op de grote opschoning. Iets wat je niet zomaar even doet.
Ik wil verders geen enkele binding meer met beide kids. Oudste dochter heb ik 200% vertrouwen in dat die zoiezo goed terecht komt en er nog een hele wereld voor haar open gaat. Ze is altijd al toen ze nog een peuter of dreumes was erg kien. En later hooggevoelig. Dus it's up to her om haar kwaliteiten en aangeboren gaves op de juiste wijze te gebruiken.
I am the Universe. I am a goddess I am the gateway of life I am the mother....
My task is done. Ik ben blij en trots dat ik het heb mogen volbrengen. 2 zielen die aan generzijde stonden te trappelen om het avontuur op planeet aarde aan te gaan. I gave them a free ride to planet earth in love and light. Ze mogen nu lekker hun eigen weg vervolgen. Hun unieke levensreis. Daar wil ik natuurlijk helemaal niets mee te maken hebben.
Ik heb mijn eigen leven te leiden en ik ben vrolijk en gelukkig. Als ik me vrolijk voel dan luister ik op repeat naar Al Green. Wat een mooie spirit heeft die man. Daar word een mens vrolijk en gelukkig van. Nou eens zien of de slaap nu komt.
Ondanks dat ik het niet eens ben met jouw denkwijze, heb ik wel respect dat je alle banden wil verbreken. Ik zou alleen niets weggooien, maar aan je dochters vragen of zij het willen hebben, misschien dat het voor hen wel waarde heeft, ondanks dat ze misschien niet eens weten wat jij nog van ze hebt. Misschien willen zij wel die herinnering.
Ik weet dat je je niets aantrekt van mijn mening, maar ik wil wel zeggen dat je door de jaren heen echt een enorme groei hebt doorgemaakt.
Je hebt zoveel bullshit meegemaakt in je kindertijd en lang daarna. Vroeger droop de woede enzo inderdaad echt van je verhalen af.
Het zijn niet mijn zaken om je te vertellen op WELK pad je moet nemen. Maar de manier WAAROP je jouw pad bewandelt is echt in de positieve zin veranderd.
Veel mensen reageren geshockeerd op jouw verhalen maar als iemand die al 10 jaar over black culture & history leest, begrijp ik waarom je denkt zoals je denkt.
Zowel Martin Luther King & Dubois, als Malcolm X, Elijah Mohammad & Muhammad Ali & the black panthers waren nodig om verandering te brengen aan de verschrikkelijke dingen die vroeger gebeurden.
Niemand vindt het raar dat de Duitsers er constant aan worden herinnerd dat de WO ii nooit meer moet gebeurden (ook op school, en er is geloof ik nog een standbeeld met Hitler en opmerkingen, musea etc.) En dat was maar 5 jaar van de wereldgeschiedenis.
Maar witte mensen voelen zich wel aangevallen wanneer men nog spreekt over de slavernij en apartheid.
Ik keek laatst nog naar een video over antisemitisme... Mensen zoeken altijd naar een reden "verdeel en heers". Of dat nou radicale Amerikaande Christenen zijn die vinden dat je de vrouw tot gehoorzaamheid moet slaan, neo-nazi's, of uitgesproken racisten,
of mildere vormen van onbewuste discriminatie, social conditioning die ik zelfs bij mijn tolerante brein elke dag nog ontdek...
Het moet altijd mogelijk blijven om gesprekken te voeren ZONDER dat we elkaar meteen als Gek bestempelen...
Uhmm... En nu meer on topic. Eens met @Hauyn haha. Ik bewaar nog pamperspelden (toen ik baby was waren pampers nog net niet massaal te koop overal) want dat herinnert me aan een simpelere tijd.
Ik zou het denk ik wel op prijs stellen als ik kon terugdenken aan de mooie tijd toen mijn mama en ik nog close waren, ook als we (zoals jullie) totaal geen emotionele band meer zouden hebben.
Anyways. Iedereen bewandelt zijn pad zoals ze kan. Veel succes met de transitie van oud naar nieuw!