De bom is gebarsten

Tja...

Zoals ik gister al schreef, kwam mijn moeder langs.
Ik zit helemaal niet goed in mijn vel, ben nu bij een psycholoog bezig met trauma verwerking en verwerken van andere dingen in het verleden.
Mijn moeder en stiefvader (woonachtig in Zeeland) hebben mij eerder in een depressie meegemaakt, denken meteen experts te zijn en alles te weten over hoe ik beter wordt.
Zo zouden de medicijnen die ik heb gehad mij veel goed hebben gedaan (niet echt, daarom gestopt ermee), zo moet ik gewoon een beetje positiever in het leven gaan staan en dan komt alles wel weer goed...

Zo zijn er nog meer misverstanden (lees: standpunten en dus een totaal andere visie dan dat B en ik hebben), maar weet je, een andere visie hebben geeft niet, zolang je de mening van een ander respecteert en weet waar je over praat als je je mond opendoet.

En daar is waar het gisteren helemaal mis ging...
Mijn moeder trekt allemaal conclusies (gebaseerd op aannamens, wat dus echt heel gevaarlijk is) en geeft mijn partner een steek onder water en een grote mond.
Mijn partner is gelukkig rustig aangelegd van zichzelf en reageerd ook redelijk rustig op de beschuldigingen aan zijn adres.
Ik geef aan: jongens laten we het aub rustig en gezellig houden. Maar nee, het was al te laat.
Moeder maakt nog meer verwijten, ook naar mij en ook over ons alle 2.
Ik probeer op mijn beurt alles rustig uit te leggen (andere visies etc), ze wordt boos en gooit wéér een verwijt naar mijn vent.
Mijn vent is er klaar mee een geeft aan dat ze niet weet wat er daadwerkelijk allemaal speelt, omdat ik niet echt meer met ze praat (alles eigen visie, ontkennen wat er echt speelt, dit heb ik al een tijd geleden met ze besproken).

Moeder wordt zo boos dat ze weggaat, een stuk lopen.
Wij blijven verbijsterd achter en ik denk laat dr maar even.
Na een half uur toch maar gebeld, waar ben je, gaat alles ok (ze kent de omgeving niet) ze staat beneden (we wonen in een flat).

Ik toch naar dr toe, ze staat beneden buiten in de kou, ze is mijn moeder en ik hou van haar!
Eenmaal beneden komen er meer verwijten en helaas ook de boodschap dat ze dondersgoed weet dat zij in de weg staat om echt te groeien naar een moeder dochter relatie, en in één ademteug zegt ze erachter aan: maar ik veranderd voor niemand, ook niet voor jou!!

Waarop ik reageer met: is dit alles wat er nog is? Wil je echt niet naar elkaar toe groeien,is dit het waard om zo te zitten met elkaar?
Ze zegt niks, behalve nieuwe verwijten...


Ze geeft aan dat dingen moeten bedaren, dat ze niet meer langskomt omdat zijn mijn partner B niet meer wilt zien..

Nu heeft ze mijn partner B uit dr contacten gegooid op dr telefoon en ik niks meer van dr gehoord.

Anderzijds doet dat ontzettend veel pijn en heel veel verdriet.
En anderzijds denk ik: je gooit de raarste dingen naar mijn vent zijn hoofd, naar mijn hoofd en ondertussen geef je toe dat je zelf ervoor zorgt dat onze band er niet beter op word..

Waar ben je mee bezig