De bon

Ja Ja ik weet het. het is al weer veel te langgeleden dat op mydiary heb ingelogd. Maar ja zelfs op dit tropisch eilandje kan er veel werk te doen zijn. Waar was ik ook alweer. O ja, Celes en ik hadden net een weekendje een autootje gehuurd. Nou dat is me een duur grapje geworden. De mevrouw achter de balie had tegen ons gezegdt dat we de auto bij het terug brengen even op de stoep moessten pakeren zodat zij de brandstof kon checken, ze moest namelijk bij de winkel blijven. Ik en Celes geloofde dat niet helemaal en vroegen dus waar precies. Nou op de stoep zei ze en wees naar de stoep. Maar volgends ons mag dat niet, dus wij nog een keertje vragen. Toen tekende ze het zelfs uit voor ons domme toeristen. Nou ja dat moetst dan maar. Helaas moest ik toen werken boven op de vulkaan dus ik kan de auto niet terugbrengen. Dus bij het terug brengen zette Celes de auto, na het nog een keertje vragen, op de stoep. Celes vroeg het nog een keertje maar want ze geloofde het niet helemaal. Gelukkig kwam er net een agent an die haar gelijk gaf. Het lullige was alleen dat Celes de bon kreeg. Wel 150,-, nou daarvoor kan je lang in een parkeer garage parkeren. Celes dus boos en ze wilde niet betalen. Natuurlijk niet wat we moesten de auto daar neerzetten zodat het meisje de brandstof kon controleren en wij onze borg terug kregen. Nee zei het meisje jullie hebben de sleutels dus jullie zijn verantwoordelijk. Stuur de bon dan maar op zei ze. Nee dat kan niet zei de agent. Ja maar mijn vriend heeft de auto gehuurd en hij is inwoner van Santa Cruz. Nou dan moet je nu meteen maar die 150,- ophoesten zei de man. Dat geld heb ikniet zei Celes toen. Dan moet je maar mee naar het bureau wen wachten totdat iemand het voor je betaald. Gelukkig was het meisje achter de balie zo aardig om de borg alvast terug te geven zodat Celes alsnog kon betalen. Maar ze moest nog steeds mee naar het bureau en mocht pas weg nadat er betaald was. Celes dus maar betaald om daar weg te komen. Toen ik dit hoorde zijn we meteen in een beetje grimmige stemming naar de winkel gegaan en geeist dat we de manager mochten spreken. Natuurlijk was hij er niet. Maar we kegen het adres van het hoofd kantoor. Wij daar naartoe. Nou hoofdkantoor, meer een huisje op een sloop. Allemaal kapotte auto's Daar gevraagdt voor de manager. Was er natuurlijk niet. En de mensen wilde niet echtt mee werken. Volgends hun hadden we hhet meisje verkeerd begrepen, en de manager had gezegdt dat hij niet betaald. maar hij durfde het niet zelf te zeggen. Wat jammer voor hun. We hebben daar net zo lang gezeten, gepushed en met verheven stem gesproken totdat we het thuis telefoon nummer kregen van de manager. Nu nog even bellen met de fijne man. Waarschijnlijk krijgen we het geld toch niet terug maar het is zo leuk om zoiemand lastig te vallen.

Wordt Vervolgdt.