De bureaucratie is nog steeds mijn vijand.

Op aanraden van mijn schoonzus gingen we langs bij het lokale burgerloket om een afspraak te maken voor de ondertrouw. We voelden de bui al hangen toen we bij een hele boze meneer plaatsnamen, ambtenaren in Oostenrijk zijn gewoon echt kutmensen en dat weet ik allang.

"En van U", deelt hij me nors mede, "heb ik een bewijs van Nederlanderschap nodig".

En bewijs van wat nu weer, ik heb alles uitgebreid uitgepluist en niemand heeft ooit iets over een bewijs van Nederlanderschap gezegd. Wat moet ik überhaupt bewijzen, ik heb een geboorteakte waarop mijn nationaliteit vermeld staat, een ID kaart met nationaliteit, een paspoort met nationaliteit, een uittreksel uit Nederland met mijn nationaliteit, en een uittreksel van de Nederlandse Ambassade met, jawel, mijn nationaliteit.

Nee. Ik moest en zou bewijzen dat ik Nederlands ben. En het document moest ook nog eens door een beëdigde vertaler vertaald worden.

Woedend liep ik naar buiten, op de parkeerplaats barstte ik vervolgens in tranen uit. Er zijn nu al 6 maanden vergaan van constant bureaucratisch gezeik. De gemeente waar ik woon, werkte op absoluut geen enkel punt mee, en de enige reden dat er uiteindelijk IETS gelukt is, is dat mijn schoonzus bij de gemeente werkt en stiekem de informatie die Nederland nodig heeft, heeft gescreenshot en opgestuurd. Stel je voor, je hebt nepotisme nodig om te kunnen trouwen. Over de zin en onzin van de bureaucratie gesproken.

Thuis belde ik de ambassade, die er niks van snapte, want ik heb helemaal geen bewijs van Nederlanderschap nodig als ik toch al een waslijst aan documenten heb. Een bewijs van Nederlanderschap aanvragen duurt 4 weken. Over 4 weken is de bruiloft al. De tijd die de gemeente nodig heeft om de documenten te verwerken is ook 2 weken. Nee, dan moest er een andere manier gevonden worden. Ik stuurde alle gemeentes in de omgeving een e-mail met de vraag welke documenten ik als Nederlandse nodig heb om in ondertrouw te kunnen gaan. Ik kreeg ontzettend veel e-mails terug, allemaal met de mededeling dat er GEEN bewijs van Nederlanderschap nodig is, voor zover ik een paspoort heb.

Mijn getuige en ik belden de lokale gemeente weer om te vragen hoe het kan dat hij dit document wil en iedereen en zijn hond verder vindt van niet (we formuleerden het natuurlijk wel een stuk netter, dat we de ambassade gebeld hebben en dergelijke en dat die hier geen weet van hebben). Jonge die gast ging los aan de telefoon, je zou denken dat we zijn moeder hebben beledigd. Nee, hij moet en zal dat document hebben, want zo is de wet in Oostenrijk volgens hem, en dat hij door andere gemeentes is gebeld met de vraag waarom ik bij hen in ondertrouw wil gaan in plaats van bij hem :-)

Lang verhaal kort, we gaan nu gewoon bij een andere gemeente in ondertrouw, waar de ambtenaar geen kwal is. Van bovenstaande meneer hoop ik dat alle mensen die hij tegenkomt zo hartelijk en behulpzaam zijn als hijzelf. Bewijs van Nederlanderschap, hallo zeg.

Vervolgens heb ik de hele week met Purmerend aan de telefoon gehangen, en eerlijk is eerlijk, iedereen geeft constant op de Nederlandse bureaucratie af, maar elke keer dat ik met KLM, de ambassade of een Nederlandse gemeente spreek, voelt het gewoon echt als thuiskomen. De mevrouw aan de telefoon vanmiddag vroeg vriendelijk om welk land het ging. "Oh! Volgens mij was mijn collega daarmee bezig, ik ga het hem even vragen!". 2 minuten later eindelijk het verlossende woord: Ze hebben de documenten gister verwerkt en per aangetekende post opgestuurd. Het laatste document wat nodig is om tijdig in ondertrouw te kunnen gaan!

Het voorgenomen huwelijk op 19.08.2023 ziet er zonnig uit