De dag van gisteren

En dan gaan we dit maar eens proberen. Uploaden op Dropbox in plaats van het schrijven met de hand. Ik heb daar echt totaal geen fut meer voor en dit gaat toch wel tien keer sneller dan schrijven, foto’s kunnen zo gemakkelijk bijgevoegd worden en ik hoef het alleen maar op te slaan en het staat al op Dropbox, ideaal. Ik verbaas mijn inderdaad nu zelfs nog over de mogelijkheden van een laptop/computer.
Het nadeel is wel dat ik niet moet vergeten op te slaan voordat de laptop gaat uitvallen omdat hij leeg is want anders ben ik alles alsnog kwijt..
Om even mijn ‘mood’ van vandaag te beschrijven ; chagerijnig. Geen idee waaarom maar het is nou eenmaal zo. Je hebt wel eens van die dagen dat niks wil en dat alles wat je hoort verkeerd bij je binnen komt en je er zonder dat je het door hebt toch een vervelende opmerking uit gooit en er gelijk ruzie is. Top. Oh en deze opmerking kon er echt natuurlijk wel bij..
Heerlijk een dagje zonder make-up, ja nee dus echt niet he. Ik haat het om zonder make-up rond te lopen maar ik verplicht me er zelf toe want ik doe het nooit en dat zou toch maar eens moeten.
De afgelopen dagen zijn weer zo raar gegaan dat ik gewoon eventjes niet weet welke dag het is (pas als ik er goed bij nadenk) en wat ik ookal weer heb gedaan. Nouja het is nu tweede paasdag en die vieren wij niet echt speciaal ofz..
Ik kan er soms echt niet tegen.. Mensen die tegen jou hele verhalen kunnen houden over wat er zo erg is aan hun leven en wat hun op dit moment dan bezig houdt en dan kan jij eindelijk eens vertellen en dan is het : ja dat idee ken ik, want… hoppaaaa hele verhaal weg. Van sommige mensen verwacht ik toch wel wat meer en dat moet ik eigenlijk ook niet gaan doen maar ja ik heb teveel vertrouwen in mijn medemens denk ik.
Dit maakt mijn dagje toch nog een stukje beter, een oma van 79 jaar en een jongeman die salsa gaan dansen en hij gooit haar zo tussen zijn benen door alsof ze zo elastisch is, ze heeft alles opgegeven voor haar kinderen en man en haar man is nu overleden maar hij zal zeker trots op haar zijn zeiden haar kinderen, en dat zal hij zeker! Dat is iets wat mij ontroerd en dat voelt toch wel weer erg fijn om eventjes een gevoel te hebben voor iets.
Zoals ik al zei gaan de laatste dagen zo raar.. FUCK MY LIFE, stond er in haar naam en ik vroeg haar gelijk wat er was.. Mijn nichtje, ze had het even niet meer. Ik werd wakker en las het bericht dat ze in haar arm FUCK had gekrast en ze was weggelopen van huis toen ze verlof had. Ze wou voor de trein springen en ik schrok me kapot, ik was alleen thuis dus kon met niemand dit bepraten. Nog nooit heb ik zo zitten huilen om haar, ook omdat ik wist dat ik alleen was en ik eindelijk me even kon laten gaan. Ruurd vertelde dat ze het leven nog wel zag zitten maar ik geloof nu nog minder van wat hij ons heeft verteld.. Dit is ook de eerste keer dat ze echt open tegen me is geweest want ze wou nooit over haar anorexia praten en waarom ze zo dacht. Ik vroeg later of ze wel van chocolade hield en natuurlijk deed ze dat want elke vrouw houdt van chocolade maar als ze dat zou eten dan wordt ze weer gestrest dat het teveel is en dan gaat het weer mis dus dat moest maar niet. Het is nu hopen dat ze zo open tegen mij blijft en dat we goed kunnen blijven praten want op 4 mei gaan we naar haar toe bij haar thuis denk ik en ontmoeten we elkaar weer na twee jaar elkaar niet gezien te hebben, erg fijn. We hebben armbandjes besteld voor ons drieën en nog apart eentje voor haar en mij en nog oordopjes etc maar dat is niet erg belangrijk.
Nog eventjes de laatste taartjes van de verjaardag opeten. Ik bedenk me net dat ik nog een Selfie met papa moet maken zodat die morgen online kan op Facebook maar zonder make-up kan dat natuurlijk niet.. Goeie smoes om toch weer een basislaagje op te doen haha.