De glimlach

Ik was op de automatische piloot mijn dagelijkse klusjes aan het doen en werd me er ineens bewust van dat ik glimlachte.

Ik glimlachte terwijl er niemand in de buurt was om het te zien.

Glimlachen is altijd een communicatiemiddel voor me geweest: "Hee, ik vind je aardig." "We hebben het fijn samen."
En een masker: "Nee niks aan de hand, alles is okee." "Ik wil dat je me aardig vindt dus ik lach ook al ben ik niet vrolijk."

Sinds een klasgenoot op de middelbare school een opmerking maakte "Dit is de eerste keer dat ik jou zie lachen!" maakte ik er een gewoonte van om vaak te glimlachen. Want dat vinden mensen leuk, dan zijn ze misschien aardiger. Niemand houdt van een zuurpruim.

En nu, glimlachen zonder achterliggend doel, zonder publiek, gewoon vanuit een blij gevoel! Hoe lang is dat geleden?

Is dit hoe geluk voelt?

Hopelijk blijft dit gevoel lang hangen.
I did it vrolijk
Eindelijk gelukt!
24 mei 2019 - bewerkt op 24 mei 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Pantoffel
Pantoffel, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende