De hoe, niet de wat.

Weet je wat eigenlijk zo gevaarlijk is aan woorden? De toon die je er onbewust in kan leggen, wat mensen tot in hun diepste kwetst. De sarcasme en het cynisme of juist het duidelijke en het oprechte.

Het is zo makkelijk om gewoon door te ratelen. Soms praat je veel en zeg je weinig. Soms zeg je duizend dingen in 4 woorden. Het erge is ook: Het hangt af wie het zegt. Van de een kan je beter iets hebben dan van een ander. Een ander kan je uitschelden voor 'hoer' en het doet je niks, terwijl als iemand het zegt van wie je meer verwacht het je echt kan raken.

Het is gewoon heel moeilijk om eerst goed na te denken voor je praat en om bij elk gesprek je woorden zo zorgvuldig mogelijk te kiezen. Soms wil je je mening geven over een bepaalde persoon en dat valt helemaal verkeerd, waardoor er weer ruzie ontstaat. Terwijl jij alleen je mening geeft. Soms moet je gewoon wachten tot je mening gevraagd wordt.

Uiteindelijk denk ik dat het meer gaat aan HOE je het zegt en niet aan WAT je zegt. Je toon en je houding erbij kunnen zoveel aanvullen of afvallen, het is gewoon eng.