De Jongedame is 2

En dan ineens is ze 2 jaar. Ik vind het onvoorstelbaar, hoe snel de jongedame van het gezin opgroeit. En nog onvoorstelbaarder vind ik wat ze in die 2 jaar geleerd heeft. Van een volledig hulpeloos afhankelijk wezentje, is ze nu een gezonde, blozende, lachende, pratende, spelende peuter met een sterke eigen wil.
Vanmorgen op het consultatiebureau waren ze ook erg tevreden over haar. Ze groeit keurig volgens de curve en ontwikkelt zich volgens het boekje.
En de jongedame, is een echte, échte meid hoor! Niet mopperen als ze het ergens niet mee eens is, nee joh! Gewoon KRIJSEN!! Hard, hoog, en vooral HARD!! En dat mag hoor. Tenminste, in de kinderwagen en in haar bed en in haar stoel op de gang knipoog

Momenteel speelt ze het liefst met haar nieuwe pop. Die kan huilen en lachen en heeft een echte speen, die ze er niet zelf in krijgt. “mama, peen e-in!” Zo loopt ze de kamer door. Ketting gemaakt door haar grote broer om haar nek, pop in de armen. En als de pop moet slapen, dan moet er natuurlijk gezongen worden.
En dan zie ik het complete bedritueel van de jongedame zelf voorbij trekken. Van schone luier, tot boekje lezen en het volledige repertoire aan slaapliedjes! Al wiegend houdt ze pop in haar armen, zingt “slaap kindje slaap” , “Droomland” en tot slot “Daar buiten ruist een…” waarbij het “ave Maria”-gedeelte onovertroffen goed is (voor de meeste lezers onbekend, op verzoek wel eens te horenknipoog. Ze besluit haar serenade voor de pop altijd op dezelfde manier. Zoals papa en mama dat ook doen.
“En dan nu lekker slapen en niet meer horen. Welterusten. Ah-ah-ah.”
14 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Pippel
Pippel, vrouw, 51 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende