De peoplepleaser

Ken je van die mensen die gebukt lijken te gaan onder het gewicht van de wereld? Van die mensen die zich meteen verantwoordelijk voelen voor de dingen die om hen heen gebeuren. Van die typische regelaars en helpende handjes. Van die mensen die niet zullen zeggen "ik stond erbij en ik keek ernaar" omdat ze niet kunnen leven met het schuldgevoel van "had ik maar..." dit schuldgevoel is zo intens dat het onmogelijk is om Nee te zeggen, terwijl je in werkelijkheid heel hard NEE wilt schreeuwen!

Het is dan ook best logisch dat deze mensen zich fysiek en emotioneel overweldiged voelen van tijd tot tijd en daarnaast het gevoel hebben altijd alert te MOETEN zijn terwijl anderen geen oog hebben voor waar zij zelf mee struggelen. Het leggen van grenzen en vragen om hulp voelt zo onnatuurlijk. Theoretisch gezien is het ook bijna niet mogelijk.

Laat zeggen dat in 99 van de 100 gevallen deze persoon het resultaat van hun kinderjaren waarin zij gedwongen zijn zich verantwoordelijk te voelen voor wat er toen om hen heen gebeurde. Ze kregen vaak de boodschap dat ze het niet waard waren of egoïstisch waren wanner zij NIET wilden helpen. Dit kan gebonden zijn geweest aan religieuze overtuigingen, of ze zijn beschaamd in het niet zijn van een respectvol of goed mens.

Er zijn ook kinderen die hebben geleerd goede dingen te doen voor anderen omdat ze anders werden gestraft of mishandeld. Al vroeg in het leven van deze kinderen leerden zij dat de wereld draait om ANDEREN en zeker niet om henzelf. Het doen van dingen voor andere mensen werd hiermee een manier van overleven. Zij pasten zich aan aan hun omgeving om te overleven of om pijn te voorkomen. Dit maakt het extreem moeilijk voor hen om hulp te vragen of accepteren.

Deze mensen stralen uit "dat zij het wel even regelen". Zelfs wanneer hun eigen wereld van alle kanten in elkaar stort. Zodoende is het voor omstanders gemakkelijk te missen hoeveel hulp deze mensen daadwerkelijk nodig hebben. Deze mensen komen over als Sterk en Veerkrachtig. In werkelijkheid is niets minder waar. Doordat zij zichzelf zo portretteren en andere mensen niet doorhebben dat de binnenkant niet matcht met de buitenkant, zullen zij zich vaak onzichtbaar voelen. Ookal vinden ze het fijn om anderen te helpen, ze verachten het wanneer anderen dit niet voor hen doen. Maar nog vaker dan dat, hebben ze helemaal niet door dat ze zichzelf terug trekken zodra iemand zijn of haar hulp aanbiedt.

Zomaar wat wijze woorden van Yolanda Renteria.

En wat keek ik vanmorgen op mijn neus na het lezen van deze woorden. Verdomme ik ben precies hetzelfde.. Ik geef belangeloos al mijn stukjes weg. Ik verwacht ook nooit iets terug. Maar er hebben nu al een paar keer mensen hun hulp aangeboden, en ik ben gewoon te bang om die aan te nemen. De wereld draait immers niet om mij.. toch??? Ik werd door mijn moeder als egoïstisch weg gezet als ik niet alles deed wat ze vroeg. Dat waren dingen als een nieuwe fles cola voor haar pakken, mijn broertje zijn rommel opruimen en later dingen als een clisma bij haar leegknijpen of mijn centjes afgeven voor een onbetaalde rekening...

De wereld draait niet om mij... toen niet maar nu nog steeds niet. Toen was het bewust, nu heb ik mezelf die rol aangemeten van rots om op te steunen. Ik ben ook heel erg goed in het bij staan en adviezen geven. Het ergste is nog dat ik zelf op al mijn eigen problemen hapklare antwoorden heb, de uitvoering is alleen niet zo gemakkelijk. Ik voel me oprecht een egoïst als ik Nee zeg tegen iemand. Ik voel me oprecht een egoïst als ik iemand vraag iets voor mij te doen omdat het zelf niet gaat. Ik ben er wel een beetje moe van om me altijd zo bezwaard en teveel te voelen.

Zou het niet fijn zijn als ik morgen wakker werd en ik mezelf opeens op waarde kon schatten? Dat ik niet voor de wereld leef maar met de wereld? Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer iemand met liefde zal helpen, maar ik zou dan zeker beter afwegen wie dat stukje van mij waard is en wie niet. Daarnaast zou ik ook stukjes van anderen aannemen om mijn eigen stukjes mee aan te vullen zodat ik niet leeg raak.

Liefs M