De Roos die zich het leven noemt

Zo broos en breekbaar
de roos die zich het leven noemt
bij elke stap buigt de stengel iets dieper
en verliezen de bladeren zijn rode kleur
steeds verder het grijze pad volgend
lugubere gedachtes hangen als een zware deken in de lucht
wachtend op het moment dat de mogelijkheid zich voordoet
de wens te laten wensen, het einde van het pad bereikt te hebben
de stengel te laten breken, en de bladeren zo zwart te laten zijn
om terug te keren tot het stof, waaruit het geschapen is
en te vervliegen in de wind, vrij en zo zwart als de dood
18 okt 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Morghaen
Morghaen, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende