de situatie en emoties
Ik heb zo een gedicht geschreven over de situatie momenteel.. Ik weet het, het trekt op niets, maar het is een manier van mij om mijn emoties te laten gaan.Ik schrijf en ik denk wat ik wil.....
14 jaar geleden werd ik het resultaat
van passie en liefde
Van 2 mensen die onvoorwaardelijk van elkaar hielden
die een leven wouden delen
die alles voor elkaar zouden doen
14 jaar later
is die liefde en passie verandert in
haat
haat voor elkaar
haat voor het resultaat
Het is iets wat ongeveer toont wat er nu gaande is...
er zijn niet veel mensen, haast niemand
die begrijpen hoe ik mij voel
ik voel me anders dan anders
en niemand die weet
Hoe een pijn het deed
de klappen van het leven
En dan nog de grootste klap
en daarna schuldgevoelens krijgen
en het dan nog niet begrijpen
En ik heb alles wat ik wil het beste, het nieuwste maar er is iets dat ik mis, iets dat ik niet heb.Iets dat onbetaalbaar is, wat je niet kan kopen
iets waar je me zo gelukkig mee zou kunnen maken. Liefde is iets dat in mijn leven ontbreekt. ik beschouw de dingen die ik krijg als aalmoezen om mij stil te houden en voor de buitenwereld ben ik het mooie meisje dat alles heeft.
Maar mensen begrijpen soms niet dat alles wat er gebeurt in een leven zijn sporen nalaat. Mensen die gepest werden zullen wantrouwig zijn en een schild maken voor emoties dat dikker en dikker wordt.
Mensen die gekleineerd worden zullen te kritisch worden enz.....
En ik weet niet wat bedoelt wordt met leven als je niemand hebt om van te houden
Of als je erachterkomt hoeveel je van iemand houdt als die persoon er niet meer is
of wat wordt er bedoelt met leven als je jezelf niet kan zijn en mensen je het gevoel geven onbelangrijk te zijn?
Of als mensen niet willen aanvaarden dat je niet meer hetzelfde bent van vroeger maar dat je kan veranderen?
het is heus niet dat ik mijn eigen van kant da maken maar ik schrijf er graag over, over mijn emoties.....
Ik had al vertelt over mijn leven, hoe je het kan vergelijken met een beekje
eerst was het een rustig kabbelend beekje en dan wordt het een woeste wilde rivier die me meesleurt naar de afgrond.
Om me heen wordt het steeds stiller
boven mij steeds donkerder
En de lucht wordt kouder
Ik denk dat ik wel weet waar dit zal eindigen
bij hetgeen ik al zo lang naar verlang
namelijk de dood
het is heus niet dat ik mijzelf van kant ga maken want daar heb ik de moed niet voor maar een ongelukje in altijd welkom
Gelukkig heb ik nog mijn goede vrienden die mij steunen door dik en dun....
14 jaar geleden werd ik het resultaat
van passie en liefde
Van 2 mensen die onvoorwaardelijk van elkaar hielden
die een leven wouden delen
die alles voor elkaar zouden doen
14 jaar later
is die liefde en passie verandert in
haat
haat voor elkaar
haat voor het resultaat
Het is iets wat ongeveer toont wat er nu gaande is...
er zijn niet veel mensen, haast niemand
die begrijpen hoe ik mij voel
ik voel me anders dan anders
en niemand die weet
Hoe een pijn het deed
de klappen van het leven
En dan nog de grootste klap
en daarna schuldgevoelens krijgen
en het dan nog niet begrijpen
En ik heb alles wat ik wil het beste, het nieuwste maar er is iets dat ik mis, iets dat ik niet heb.Iets dat onbetaalbaar is, wat je niet kan kopen
iets waar je me zo gelukkig mee zou kunnen maken. Liefde is iets dat in mijn leven ontbreekt. ik beschouw de dingen die ik krijg als aalmoezen om mij stil te houden en voor de buitenwereld ben ik het mooie meisje dat alles heeft.
Maar mensen begrijpen soms niet dat alles wat er gebeurt in een leven zijn sporen nalaat. Mensen die gepest werden zullen wantrouwig zijn en een schild maken voor emoties dat dikker en dikker wordt.
Mensen die gekleineerd worden zullen te kritisch worden enz.....
En ik weet niet wat bedoelt wordt met leven als je niemand hebt om van te houden
Of als je erachterkomt hoeveel je van iemand houdt als die persoon er niet meer is
of wat wordt er bedoelt met leven als je jezelf niet kan zijn en mensen je het gevoel geven onbelangrijk te zijn?
Of als mensen niet willen aanvaarden dat je niet meer hetzelfde bent van vroeger maar dat je kan veranderen?
het is heus niet dat ik mijn eigen van kant da maken maar ik schrijf er graag over, over mijn emoties.....
Ik had al vertelt over mijn leven, hoe je het kan vergelijken met een beekje
eerst was het een rustig kabbelend beekje en dan wordt het een woeste wilde rivier die me meesleurt naar de afgrond.
Om me heen wordt het steeds stiller
boven mij steeds donkerder
En de lucht wordt kouder
Ik denk dat ik wel weet waar dit zal eindigen
bij hetgeen ik al zo lang naar verlang
namelijk de dood
het is heus niet dat ik mijzelf van kant ga maken want daar heb ik de moed niet voor maar een ongelukje in altijd welkom
Gelukkig heb ik nog mijn goede vrienden die mij steunen door dik en dun....
11 nov 2002
- meld ongepast verhaal
-
kevin
maandag 11 november 2002 15:59
das chic da ge u eigen emoties vertelt dat is het teken dat ge niet bang zijt voor de maatschappij doe zo voort
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 jan 2003 Sociaal zijn
- O 22 nov 2002 Nieuw, sociaal leven
- O 13 nov 2002 nog 3weken krukken
- O 12 nov 2002 Democratie?!?!
- O 12 nov 2002 zielig mens ( 1 )
- O 11 nov 2002 de situatie en emoties ( 1 )
- O 11 nov 2002 trug van weg
- O 28 okt 2002 knie in het gips, TMF awards
- O 23 okt 2002 mijn kort explosief bestaan
- O 23 okt 2002 denkbeeldige vriend en tranendal ( 2 )
- O 23 okt 2002 Het nieuwe dagboek