De tut rules!!

Ik zei dat ik het nooit zou doen, maar ik heb eindelijk ingegeven en een tut voor Ilse gekocht. En dat is me toch ideaal!!!

Gisteren en eergisteren was ze een nachtmerrie kind: ze was constant aan het huilen en het enige wat haar even stil kreeg was de borst. maar binnen een uur was het weer zo ver, dus beide dagen heb ik elk uur gevoed. Ik kan je vertellen: daar word je moe van! Verder zijn we nu druk bezig met de verhuizing, dus ik ben aan het pakken, en daar kwam dus gisteren en eergisteren ook weinig van, want Ilse had te veel aandacht nodig.

Gisteren avond hebben we de tut voor het eerst aan Ilse gegeven en ze pakte het meteen (want dat is natuurlijk ook nog de vraag of ze het wilt.) Zo schattig, dat kleine kupske verdwijnt gewoon achter die grote tut. sindsdien heeft ze gevoed om 12.00 's avonds, 5.30 vanochtend, 7.00 vanochtend, 11.30 en 15.30. Het is nu 19.00 en ze ligt nog te slapen. Se is verder nog een paar keer wakker geworden en vond de tut toen genoeg. Het enige is dat, nu mijn kind zo ideaal is, voel ik me een beetje als een moeder die haar kind verwaarloost- na al die aandacht die ze nodig had over de afgelopen dagen, heb ik vandaag waarschijnlijk maar een uur, of hooguit twee, met haar bezig hoeven zijn.

Ik heb dus gigantisch veel kunnen pakken en dat is ook wel weer fijn, want we verhuizen nu Dinsdag. (morgen krijgen we de sleutels).

Dat heeft me gisteren en eergisteren ook nog erg geirriteerd: ik had al niet veel slaap kunnen vatten- dus ben dan al sneller gepikeerd, dankzij dochter lief, heb ik er ook nog de stress van een slechte makelaar bij. Hij was tijdens de gehele tijd (sinds we een bod op het huis deden 5 maanden geleden) al niet goed, maar gisteren sloeg echt alles: We zaten vanaf woensdag al heel veel axchter hem aan om alles op tijd rond te kunnen krijgen (voor vrijdag) hij belde steeds niet terug en als we hem spraken had hij weer een of ander excuus waarom het allemaal niet zijn leie dakje ging (terwijl het veel makkelijker was gegaan als hij ons daarover zou informeren zodat wij actie konden ondernemen- in plaats daarvan wachtte hij tot wij belden.) hij heeft ons 's ochtends nog laten weten dat de eerste transactie goed verlopen was- ik bedankte hem nog omdat hij eindelijk iets liet weten over de gang van zaken.
Hij zou later terug bellen om te zeggen dat alles goed was en we dus eigenaren waren van ons nieuwe huis.

Officieel moet je op de dag dat je makelaar je belt met dit 'nieuws' ook verhuizen(wat dus anders is dan in Nederland), met als gevolg dat als er veel in een 'ketting' zitten (waarbij de koop van een huis alleen door kan gaan als je jouw huis verkoopt- wij zaten bijna onderin een ketting van ongeveer 5 of 6 mensen) eerst de mensen bovenaan de 'ketting' moeten verhuizen, dan de volgende, etc. Wij moeten dus zo vroeg mogelijk weten dat alles door is gegaan en dat we ook kunnen verhuizen (onze makelaar weet officieel niet dat wij dinsdag pas gaan verhuizen, anders had de makelaar van onze koper moeillijk kunnen doen omdat onze koper een 'niet leegstaand' huis zou treffen op de dag van de koop)

Afijn. het punt is: gisteren was de 'completion date' en iedereen moet zo vroeg mogenlijk op de hoogte zijn dat alles goed is gegaan zodat we allemaal diezelfde dag nog kunnen verhuizen.
Om 17.00 bel ik de makelaar op- want ik had de rest van de dag niks meer van hem gehoord- gaat zijn antwoord apparaat aan: hij is gewoon al naar huis voor het weekend. We weten dus officieel nu nog niet dat we eigenaren van een nieuw huis zijn, ook al hadden we officieel gisteren al moeten verhuizen!!!
We hebben de mensen waarvan wij het huis kopen gebeld en die zeiden: ja hoor alles is doorgegaan. vandaag hoorde we ook van onze koper dat alles was doorgegaan, wij zijn dus de enige die het officieel nog niet weten. Maar goed, nu dus veel pakken en morgen ochtend de sleutels ophalen... ik heb er zin in eindelijk dinsdag in ons nieuwe huisje te zitten, al is er dan ook nog genoeg te doen.

Nou dat was nog een langeere update dan verwacht, inmiddels heeft dochterlief weer gevoed, ne ligt ze nu bij mij op schoot met een sjaggerijnig gezicht (die frons heeft ze van mij en Opa Trum) tot ik haar luier schoonmaak- want die ruikt niet al te fris.

KUs Imke