deprimerende vooruitzichten

ik wil altijd positief in het leven staan, en probeer alles positief te bekijken. Vanochtend zei ik nog tegen mijn man:
'Don't worry too much, just let life take you where it wants to take you!' .. en zo sta ik in het algemeen ook in het leven 'alles gebeurd met een reden, zelfs al weten we niet wat de reden is...'

maar eerlijk gezegd begin ik hier ook een beetje depresief te worden.... ik heb betere dagen en slechtere dagen, en vandaag is een slechtere dag. Ik snap gewoon niet hoe het land (Engeland) en hoe wij ooit uit die deprimerende rotzooi komen.

Overal in het land worden banen in de publieke sector verminderd. Bij ons moeten er 1000 van de 4000 weg, en ik ga er van uit dat ik eind mei zonder baan zit.
Zo niet, dan 'niets te vrezen': volgend jaar en het jaar er na zijn er 'nieuwe kansen' - want de bezuinigingen houden dit jaar echt niet op. het is een vijf jaren plan!
'ach, als je nu al weet kun je toch gaan soliciteren?' - nee dus, want er zijn echt haast geen banen te vinden, en die er te vinden zijn word veel op gesoliciteerd- 100 mensen voor 1 baan is een gemiddelde die van de week genoemd werd. en zo bijzonder ben ik nou ook weer niet, om daar uit te springen...

John, die eind maart ontslagen zal worden, maar nog kans had om in een nieuw iniatief opgenomen te worden, heeft gisteren te horen gekregen dat het nieuwe iniatief geen plaats heeft voor zijn rol (en die van zijn 17 collegas die hetzelfde doen- dus het ligt niet aan hem, hoor!) Hij heeft nog wel hoop bij een andere organisatie. we duimen maar.

OK, lekker veel tijd met Ilse doorbrengen ziet er ook aantrekkelijk uit, maar de geld zorgen zullen vast een beetje een demper op dat romatische plaatje van 'huisje boompje beestje en lekker veel tijd voor elkaar' doen...

maar dan het land- alle gemeentes moeten grote beslissingen nemen. zo worden alle bibliotheken in verscheidenen delen van het land gesloten, en onder de 'Big Society Agenda' kunnen we dan allemaal vrijwillig in bibliotheken gaan werken om die open te houden.

Klinkt perfect hoor, maar daarbij word niet gedacht aan de wijken waar veel mensen geen opleiding hebben, en in armoede leven. Ik werk in zo'n wijk, en ik werk vanuit een bieb- daar is mijn kantoor. Wat ik zie is dat de bieb erg veel gebruikt word door die mensen. Zij hebben geen computer thuis, en de kinderen kunnen lezen of plaatjes kijken- ligt aan de leeftijd - terwijl moeder achter de computer zit. wat ik ook weet is dat veel van die mensen de tijd, de opleiding en de zelfzekerheid niet hebben om zelf een bieb te kunnen 'runnen'.

In mijn andere wijk - waar mensen juist heel goed opgeleid zijn en er veel al met pensioen in hun grote huizen zitten, daat hebben ze wel de tijd, en de opleiding- maar daar is de bieb niet half zo populair!! En niet half zo belangrijk! Zo zie je dus dat het gat tussen arm en rijk alsmaar groter word, en dat deprimeerd mij ontzettend, aangezien ik een soort van wijkopbouwwerker ben van beroep en dat soort dingen dus extra aantrek. Ik denk dan: hoe gaat het met de toekomst van die kinderen? Ze hebben zo veel hulp nodig, en dat die ouders dat niet kunnen geven is niet de schuld vn de ouders. In deze wijk wonen mensen die wel werken, maar die rot baantjes hebben, veel moeten werken om rond te komen, en niet de opleiding hebben gehad hun kinderen te kunnen helpen met het huiswerk, zelfs vaak de Engelse taal niet goed genoeg beheersen.

Ook zwembaden gaan sluiten, want dat kost veel geld. In het 'dikste land' van Europa, waar kinderen tot 16 de afgelopen jaren gratis mochten zwemmen gaan nu de zwembaden sluiten.... ja, zo zie ik de toekomst van die dikke kindertjes positief in hoor.... zie ik ze nu nog in grote getallen spelend in de zwembaden wanneer Ilse en ik op zondag gaan zwemmen, waarschijnlijk zie ik ze over een jaar hangend bij de supermarkt.... met een zak chips in de handen....

Ik word er gewoon depresief van als ik er te veel bij nadenk. En dit zijn natuurlijk maar voorbeelden, er zijn veel meer voorbeelden; carehomes voor de ouderen die dicht gaan, gemeente kinderopvang gaat sluiten (wil je als alleenstaand ouder gaan werken- kan je alleen naar dure kinder opvang van 700 pond per maand- ja, dan is je geld weer op!) ........ het gaat zo maar door.

en als collegas zeggen: 'Ja maar jij kan tenminste nog ontsnappen naar nederland!'

............................................................................

zeg ik

.......................................................................

'ja, maar daar is het net zo erg!'


... zucht....