De vogels.
Terwijl de koude wind langs haar lichaam waaide, wreef ze de tranen uit haar ogen.
Zwak wezen dat ze was, ze mocht niet huilen! Ze stapte stevig door, totdat ze bij
het eindpunt aankwam: de brug. Over deze brug had al vele malen met haar vader
gelopen, toen ze nog een klein meisje was. Hand in hand liepen ze dan over de brug
heen, maar als ze te dicht bij de reling van de brug kwam, trok haar vader haar snel
geschrokken terug, bang dat ze zou vallen.
Nu streken haar handen over de roestige reling van de brug, terwijl haar haren voor
haar betraande gezicht waaiden. Voorzichtig trok ze zich over het hek, en stapte met haar
voet aan de andere kant van de reling. Ook haar andere voet zette ze aan de buitenkant
van de reling, en ze liet zich nu naar voren leunen. Alleen haar handen hadden nu nog
grip op haar leven, maar niet meer voor lang. Ze keek omhoog, en zag daar de vogels
vliegen. Ze wilde vliegen, net als de vogels. Ze sloot haar ogen, en genoot van de koude
wind in haar gezicht. Langzaam liet ze haar handen los, totdat ze vloog als de vogels.
Ze was nu verlost van alle problemen. Ze was vrij.
Zarah, vrouw, 13 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende