de werkelijkheid van een droom

ik sliep rustig tot ik binnenkwam in een kamer die ik niet kende
het was een rare kamer,de muren waren bezet met ijzeren platen
alles was donker en van metaal
het leek wel een slachthuis

in werkelijkheid was het een personeelsruimte van een moderne discotheek
ik was moe, misschien wel dronken
mijn kleding was schaars, ik was bijna naakt
ik voelde mij vreselijk ingedeukt hoewel ik me niets meer kon herinneren

een paar meter van mij stond een jongeman van in de 20 met een bruin tintje
hij keek op mij neer alsof ik een prooi was
zo voelde ik mij ook een verzwakte prooi

toen hij probeerde om mij aan te raken verzette ik mij uit alle macht
ik wou niet dat hij mij gebruikte om zichzelf te bevredigen en mij dan wegjaagde ofzo
ik duwde hem van mij weg maar ik was zwak

toen hij klaar was grijnsde hij om hoe ik zo verslagen in een hoekje lag
ik had hem niet van mij af kunnen houden
de grootste pijn was vanbinnen, ik haatte hem, ik haatte alles waarmee hij te maken had
hij had in mij gezeten!!! ik was vies van mezelf !!! ik haatte mezelf

hij stond op en achter hem stond een oudere man
de man glimlachtte, ik herkende die glimlach
ik had die glimlach altijd gezien als een glimlach van medeleven
van plezier van vriendschap van liefde van...
nu was het een hatelijke glimlach
ik herkende de glimlach, ik herkende die man
hij was mijn vader...

mijn vader...
hoe kon het zijn ? zag hij me dan niet liggen
had hij geen enkel gevoel voor ouderschap???
toen ik er verder over wou nadenken
kwam mijn vader dichterbij en probeerde mij ook aan te raken
met een glimlach

een glimlach die pijnlijk door mijn ziel sneed...

toen werdt het donker voor mijn ogen...

donker van tranen woede en verdriet...

de duisternis van de dood...

toen werd ik wakker
was deze droom een waarschuwing???
een kwade bedoeling???
ik zal het nooit weten...

maar ik weet wel dat die droom de band met mijn vader heeft verziekt...

en ik zal nooit meer terugglimlachen als hij naar me glimlacht...
en nog steeds weet hij niet waarom...
hij zal het nooit weten...


nefil