deel 1 van mij...

het is een beetje raar om hier zomaar uit het niets alles te vertellen,
dus ik denk dat ik maar in delen ga beginnen te vertellen,
in dit deel wil ik mijn verhaal over pesten kwijt,
ik hoop dat het jullie boeit...

toen ik in de eerste zat, vier jaar geleden, toen begon alles, een meid uit mijn klas die wou nogal veel aandacht en roddelde over iedereen, zo ook over mij, eerst begon ze me te plagen, daarna werd het pesten, op een dag vertelde ik aan een van mijn klasgenoten dat ik een jongen leuk vond, natuurlijk werd dat door verteld en binnen de kortste keren hadden ze hem zover gekregen dat hij op een dag naar me toe kwam, ik werd helemaal rood, maar hij deed alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, ik was erg verlegen en durfte niks te zeggen dus ben naar de wc gevlucht, dat ene meisje die vertelde dat natuurlijk weer door en verzon er nog meer dingen bij, alles jongens uit mijn klas vonden het ook grappig dus die deden gewoon gezellig met haar mee, ik werd klein gemaakt door alle woorden van hun, we moesten elke dag 2 uur fietsen dus hadden ze na schooltijd vaker de kans om mij te pesten, mij te laten fietsen voor hun door aan mijn fiets te gaan hangen en dat soort dingen, ik werd er gek van maar toch heb ik me er dat jaar doorheen gezet, het jaar erna was het meisje naar het vmbo dus daar had ik geen last meer van, maar wat moet je dan als jongen doen als de 'leider' weg is, gewoon een andere leider nemen en doorgaan met pesten, ik kreeg een steeds slechter zelfbeeld en op een gegeven moment kreeg ik er nog een tegenslag bij en ik wou zelfmoord plegen, natuurlijk werd er een psygoloog ingeschakelt en daar zat ik dan maar aanvast... pesten bleef doorgaan hoewel ik ook een gesprek heb gehad met 3 van die pesters en die hebben belooft dat ze niks meer zouden doen, tuurlijk deed tegen die tijd het hele dorp het dus tja.. veel heeft het nog geholpen, ze zeggen nu niks meer tegen me en kijken me alleen heel even aan, ag ja.. pesten ben ik wel gewent alleen als ze het over zelfmoord hebben word ik altijd helemaal stil en wil ik het liefst iedereen een mep geven... nu zit ik hier ondertussen alweer 4 jaar op school en heb ik een manier gevonden om ze op de fiets niet meer tegen te komen dus dat gaat redelijk behalve als ik moe ben want dan halen ze me in en krijg ik nog alles over me heen... dan zakt de hoop me in mijn schoenen ik wou ik dat het maar een droom was... ik hoop alleen dat ze ooit stoppen...

bedankt voor ut leze

19 mei 2008 - meld ongepast verhaal

wormeneter, vrouw, 33 jaar

Flumen. maandag 19 mei 2008 18:48
Dat is erg voor je..
Kan je niet naar een andere klas of een andere school? Ookal ben je al onzeker, het is makkelijker om de pesters te vergeten en zelfverzekerder te worden door met een nieuwe start te beginnen.
Zoek andere mensen, probeer vrienden te maken via een sportclub ofzo. En als je dat te eng vind, kan je ook contact hebben met mensen via internet bijvoorbeeld..
Nouja succes in ieder geval =]
anouk maandag 19 mei 2008 19:20
wat een walgelijke mensen heb jij daar op school zeg!hoop dat ze dat zelf ook snel inzien
wormeneter dinsdag 20 mei 2008 15:17
hey,
jah mijn school is niet de beste, de scholen in de omgeving zijn niet veel beter of ik zou nog langer moeten fietsen maar daar ben ik te moet voor als ik uit school kom dus is niet echt een optie...
ik probeer het achter me te laten maar om de zoveel tijd komen ze weer terug, zoals vandaag..
cradle (opgeheven op 19-05-2023) vrijdag 23 mei 2008 17:19
Herkenbaar.
Heel herkenbaar..

O 12 nov 2011 liedje
O 04 jul 2011 altijd maar rennen (gedicht)
O 29 jun 2011 zwemmen *gedicht*
O 24 jun 2011 ~.
O 22 jun 2011 ~
O 14 jun 2011 ritalin (gedicht) ( 1 )
O 12 jun 2011 |-| ( 1 )
O 11 jun 2011 gedachtes razen door (gedicht)
O 28 apr 2011 wachtende (gedicht)
O 18 mrt 2011 examen :) ( 5 )
O 21 feb 2011 so close, so far ( 2 )
O 09 dec 2010 van studie veranderen ( 2 )
O 11 okt 2010 2 jaar en 2 maanden ( 3 )
O 10 apr 2010 tommy reeve ( 1 )
O 08 nov 2008 jarig xD ( 8 )

vorige volgende