Ik zie jouw weer staan
In de deuropening van mijn kamer
Ik schreeuw dat je weg moet
Je legt je hand op mijn mond
Ik moet mijn mond houden van je
Je ziet de angst in mijn ogen
Ik weet dat je dat ziet
Maar het intresseert je niet
Je grijpt me beet
Zodat ik nergens heen kan
Je kijkt me eng aan
Je zegt van alles wat ik niet gedaan heb
Je scheld me uit
En je slaat me bond en blauw
Ik blijf maar huilen
Dan komt mamma naar boven
Ze scheld je uit voor kanker lijer
Maar dan pak je haar ook
Je bent groot en sterk
Mamma kunt geen kant op
Beide zijn we gesloten van de wereld
We durven niks te zeggen
Alleen samen huilen
Niemand heeft het door
En wij moeten onze mond houden
Pappa, wat een mooi woord
Nog nooit heb ik dat uit liefde kunnen zeggen
Altijd maar pappa zeggen omdat het moet
Zal het er ooit eens uit liefde uitkomen
Of blijf je me zo maar behandelen