Deel 37: BlauwePlek

Ik zie jouw weer staan
In de deuropening van mijn kamer
Ik schreeuw dat je weg moet
Je legt je hand op mijn mond
Ik moet mijn mond houden van je

Je ziet de angst in mijn ogen
Ik weet dat je dat ziet
Maar het intresseert je niet
Je grijpt me beet
Zodat ik nergens heen kan

Je kijkt me eng aan
Je zegt van alles wat ik niet gedaan heb
Je scheld me uit
En je slaat me bond en blauw
Ik blijf maar huilen

Dan komt mamma naar boven
Ze scheld je uit voor kanker lijer
Maar dan pak je haar ook
Je bent groot en sterk
Mamma kunt geen kant op

Beide zijn we gesloten van de wereld
We durven niks te zeggen
Alleen samen huilen
Niemand heeft het door
En wij moeten onze mond houden

Pappa, wat een mooi woord
Nog nooit heb ik dat uit liefde kunnen zeggen
Altijd maar pappa zeggen omdat het moet
Zal het er ooit eens uit liefde uitkomen
Of blijf je me zo maar behandelen

liefdesverdriet
09 jun 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van MyEyes*
MyEyes*, vrouw, 123 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende