denk denk denk ...
denk denk denk .....
en mijn gedachten malen maar. Wat als, nee toch niet. Want dat was het niet.
Ik heb het toch op zich wel goed gedaan en ook weer niet. Ik heb niet bereikt wat ik graag wilde en hoopte. Ik heb je juist afgestoten. Maar als ik niks had gedaan wist je niet eens wie ik was en ook niet dat je in mijn hoofd zit.
Ik zie je nu ook niet meer. Ik zou zo graag even bij je spieken. Maar ik heb tegen je gezegd dat ik niet meer daar kom. Tenzij voor mijn werk. Nu dacht ik vanmorgen ik hoop dat ik er voor mijn werk heen moet. Eerst was ik bang en durfde je niet onder ogen te komen. En nog vind ik het eng, maar ik wil je wel weer zien. Even je gezicht zien. Je blonde haar ...
Maar jij bekijkt mij nu ook anders.
Ik baal er als een stekker van. Ben ook wat boos op je, kwam ik toenstraks achter. Waarom gaf je me allemaal privé gegevens en daar ga ik dan heel netjes mee om. Krijg ik zonder pardon toch de klep om mijn neus. Had je me geen kans kunnen geven ? Je laat eerst merken dat je er open voor staat, maar als het dan te dichtbij komt, lijk je wel enorm dicht te klappen.
Ik moet er afstand van nemen. Maar wel moeilijk hoor. Vooral ook om mijn gevoel zegt dat er een kans is weggegooid.
Ja, ik ben toch verliefd denk ik. Lekker is dat. Na zoveel jaren. En wat moet je ermee.
rodo, vrouw, 47 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende