neurologie
een grote warboel
dat was het gister helemaal
ik moest gisteren naar het ziekenhuis
neurologie
ik wilde smorgens al niet meer
ik zag er tegen op
en wilde liefst de hele boel afbellen
maar
hup wel gaan
ik had die dag ervoor besloten dat ik sis wel mee wilde hebben
en zij wilde
op ten duur ik aan de beurt
wel een leuke neuro...arts ofzo
ik had het gevoel of alles in een recordtempo moest
en ik was bang
voor bagataliseren
maar ik moest mijn dingen vertellen waar ik tegen aan liep
ik had een lijstje gemaakt
en dat pende ze wat over
ze vroeg of ik ook last van mijn schouders had
ja dus
die had ik er niet bij
daarna moest ik naar de onderzoek kamer
uitkleden
op hakken staan
en alle testjes
die me allemaal bekend voor komen
ook met gevoel
de kracht van mijn voeten vond ze wel minder
maar in mijn handen helemaal niet
maar ja ik ben gewoon sterk
door mijn hele verleden
en ik dan dus wel degelijk verschil merken
en na allerlei dingetjes mocht ik weer aan kleden
het liefst wilde ik echt janken
van laat me even
en mag ik even janken
ik heb dat gevoel weggestopt toen
en dat komt nu pas helaas weer naar boven
ik vond het zo eng
alle uitslagen wil ik niet horen
als het wel die spierziekte is dan wil ik dat liever ook niet weten
is het die spierziekte niet
wat in de vrede is het dan wel
en wat heeft mijn moeder me dan altijd opgespeld??
dat was het gister helemaal
ik moest gisteren naar het ziekenhuis
neurologie
ik wilde smorgens al niet meer
ik zag er tegen op
en wilde liefst de hele boel afbellen
maar
hup wel gaan
ik had die dag ervoor besloten dat ik sis wel mee wilde hebben
en zij wilde
op ten duur ik aan de beurt
wel een leuke neuro...arts ofzo
ik had het gevoel of alles in een recordtempo moest
en ik was bang
voor bagataliseren
maar ik moest mijn dingen vertellen waar ik tegen aan liep
ik had een lijstje gemaakt
en dat pende ze wat over
ze vroeg of ik ook last van mijn schouders had
ja dus
die had ik er niet bij
daarna moest ik naar de onderzoek kamer
uitkleden
op hakken staan
en alle testjes
die me allemaal bekend voor komen
ook met gevoel
de kracht van mijn voeten vond ze wel minder
maar in mijn handen helemaal niet
maar ja ik ben gewoon sterk
door mijn hele verleden
en ik dan dus wel degelijk verschil merken
en na allerlei dingetjes mocht ik weer aan kleden
het liefst wilde ik echt janken
van laat me even
en mag ik even janken
ik heb dat gevoel weggestopt toen
en dat komt nu pas helaas weer naar boven
ik vond het zo eng
alle uitslagen wil ik niet horen
als het wel die spierziekte is dan wil ik dat liever ook niet weten
is het die spierziekte niet
wat in de vrede is het dan wel
en wat heeft mijn moeder me dan altijd opgespeld??
01 apr 2008
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 dec 2009 afscheid
- O 13 dec 2009 bang voor kerst
- O 13 mei 2009 ik vind jou leuk!!
- O 04 mei 2009 feestje in de kroeg met afscheid ( 1 )
- O 28 apr 2009 Maak het me niet zo moeilijk! ( 1 )
- O 17 mrt 2009 pake, ik ga je missen
- O 15 mrt 2009 aan Maart
- O 12 mrt 2009 weer een brief gestuurd: verhuizen, hapto, tongzoe
- O 19 nov 2008 om je misschien nog verder in de war te maken
- O 16 nov 2008 afstand nemen
- O 16 nov 2008 boosheid zakt weg, helaas
- O 06 nov 2008 wel klaar voor de duidelijkheid??
- O 06 nov 2008 sms ( 2 )
- O 17 okt 2008 durf het niet
- O 19 aug 2008 make up your mind!