Dit is niet goed.
De dingen die verteld worden.
Het zijn zaken die ik allang heb verdrongen, heb leren mee om te gaan. Ik geloof dat iedereen er op een of andere manier wel mee geconfronteerd wordt, maar of het fataal wordt ligt aan de mate waarin die confrontatie tot uiting komt en de kracht van de persoon. Heel veel op hetzelfde moment is niet goed. Een negatief zelfbeeld is nog slechter.
Tegen mezelf kan ik het zeggen. Dit is niet goed, doe het niet meer want het wordt je fataal. Dan stop ik ermee. Af en toe pak ik het weer op. Ik ga weer krabben, ik ga weer schransen en ik ga weer bot doen tegen vrienden. Maar elke keer weet ik mezelf te vermanen door te zeggen: dit is niet goed. En dan stop ik weer, hopend dat het voor altijd wegblijft.
Elke keer als er dingen verteld worden, voel ik mezelf hopeloos. Ik kan het tegen hen niet zeggen, omdat zij mij niet begrijpen. Dit is niet goed, ik vind dat dit niet goed is. Wat moet je als je een hopeloze mail krijgt waarin staat dat iemand het niet meer ziet zitten? Kun je diegene dan zeggen dat het niet goed is? Waarmee je in feite bedoelt: 'jij bent niet goed'.
Dat is niet wat ze willen horen, maar wel wat ik wil zeggen. Waarom word ik dan gemaild? Straal ik liefde en medeleven uit? Natuurlijk doe ik dat. Ik kan het niet uitstaan dat mensen het niet tegen zichzelf kunnen zeggen, dat mensen zichzelf er niet van kunnen weerhouden en het desnoods nooit meer kunnen oppakken. Ze komen naar mij toe en ik stuur ze terug naar hunzelf, met een wijze raad.
Dit is niet goed.
Jeananas, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende