Omdat het moet.
Waarom ik nooit iets schrijf.
Ik schrijf niet omdat ik iets wil vertellen. Ik schrijf omdat ik iets wil vertellen zonder dat ik dat echt vertel. Ik schrijf dus niet met de intentie om iets te vertellen. Vaak begin ik met schrijven en dan vertel ik vanzelf iets, al zal iemand anders het niet kunnen ontcijferen. Soms kan ik het zelf niet eens ontcijferen: wat bedoelde ik eigenlijk met die verticuteermachine een aantal verhalen geleden?
Als ik inspiratie en moed had, dan had ik een bestseller geschreven. Ik weet namelijk als één van de weinigen hoe dat moet, een bestseller schrijven. Ik weet heel veel als één van de weinigen, denk ik, maar zodra ik het moet verklaren of erger nog, uitvoeren, dan weet ik dat ik niets weet, om maar even een sofistische denkwijze te bevorderen.
Als iemand je iets vraagt maar het antwoord al weet, dan vraagt diegene je om je te testen en om je anders te léren. (Om het vervolgens op een tentamen te vragen en te verwachten dat je het nog weet: omdat het je interesseerde?) Van voorlezen houd ik niet. Bah. Ik houd er ook niet van als anderen voorlezen terwijl ze die verschrikkelijke enjambementen verschrikkelijk verkeerd interpreteren. Ik houd er ook niet van als mensen subliem voorlezen en er vervolgens een compliment met slagroom op krijgen. Nee. Op de één of andere manier krijg ik wel graag complimenten, maar ik krijg ze niet zo graag dat ik er voor wil gaan voorlezen.
Ik heb 1,5 week vakantie en ik heb een lijst gemaakt met wat ik ga doen. Daar ga ik nu aan beginnen.
Ik schrijf niet omdat ik iets wil vertellen. Ik schrijf omdat ik iets wil vertellen zonder dat ik dat echt vertel. Ik schrijf dus niet met de intentie om iets te vertellen. Vaak begin ik met schrijven en dan vertel ik vanzelf iets, al zal iemand anders het niet kunnen ontcijferen. Soms kan ik het zelf niet eens ontcijferen: wat bedoelde ik eigenlijk met die verticuteermachine een aantal verhalen geleden?
Als ik inspiratie en moed had, dan had ik een bestseller geschreven. Ik weet namelijk als één van de weinigen hoe dat moet, een bestseller schrijven. Ik weet heel veel als één van de weinigen, denk ik, maar zodra ik het moet verklaren of erger nog, uitvoeren, dan weet ik dat ik niets weet, om maar even een sofistische denkwijze te bevorderen.
Als iemand je iets vraagt maar het antwoord al weet, dan vraagt diegene je om je te testen en om je anders te léren. (Om het vervolgens op een tentamen te vragen en te verwachten dat je het nog weet: omdat het je interesseerde?) Van voorlezen houd ik niet. Bah. Ik houd er ook niet van als anderen voorlezen terwijl ze die verschrikkelijke enjambementen verschrikkelijk verkeerd interpreteren. Ik houd er ook niet van als mensen subliem voorlezen en er vervolgens een compliment met slagroom op krijgen. Nee. Op de één of andere manier krijg ik wel graag complimenten, maar ik krijg ze niet zo graag dat ik er voor wil gaan voorlezen.
Ik heb 1,5 week vakantie en ik heb een lijst gemaakt met wat ik ga doen. Daar ga ik nu aan beginnen.
19 mrt 2009
- meld ongepast verhaal
-
Muts. (opgeheven op 17-7-2011)
vrijdag 20 maart 2009 17:00
En toch zijn dit soort stukken van jou prachtig.
-
Muts. (opgeheven op 17-7-2011)
donderdag 22 oktober 2009 22:52
Ja hier ben ik het zo met mezelf eens. Ik mis wat jij schrijft.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 aug 2017 Jongemeidenromanstijl
- O 23 jan 2017 Woordenliefde (2)
- O 28 aug 2016 Nickname ( 3 )
- O 29 aug 2011 Hoe en waarom ik ooit begon ( 1 )
- O 26 sep 2010 Rosenboom ( 2 )
- O 27 jun 2010 Generatie X. ( 2 )
- O 15 jun 2010 Het vmbo. ( 31 )
- O 13 dec 2009 Botsende deeltjes. ( 3 )
- O 06 dec 2009 De egoïstische schrijver ( 1 )
- O 19 mrt 2009 Omdat het moet. ( 2 )
- O 19 jan 2009 Mijn column! ( 4 )
- O 13 jan 2009 Tuinfeest (2) ( 2 )
- O 10 jan 2009 Ik droomde over je. ( 10 )
- O 24 dec 2008 Ik ben verliefd! ( 3 )
- O 27 okt 2008 R.i.p. ( 4 )