dom

echt zoo dommm: steeds als er een auto langsrijdt, hoop ik dat jij het bent..
elke keer als er "nummer onderdrukt" wordt gebeld hoop ik dat jij het bent...
echt domm...
een tijd geleden heb jij mij voor alles en nog wat uitgemaakt,
ik voelde me zoo verraden en gebruikt....
maar nu lijk ik alles vergeten te zijn, want ik mis je gewoon...
geen andere man kan aan jou tippen op dit moment, ik heb mij een beetje schandalig gedragen nadat ik tegen je zei dat ik je nooit meer wou zien, denk maar aan een paar dates die ver gingen...normaal not my style..maar ik wou je vergeten
maar nee, de hele tijd dacht ik, met hem was het mooier, hij zou zo gedaan hebben...hij ruikt véél lekkerder...hij drinkt niet... hij...hij...
het was een zondagavond dat je vriendin mij belde...
ik ben rustig gebleven, ik heb jou en haar de waarheid gezegd, ik vond je vreselijk! al die leugens.
maar het ergste vond ik op dat moment wat je haar heb aangedaan...ik geloofde haar helemaal! helemaal niet aan mijzelf gedacht....
ik wistte je abrupt uit mijn leven, ook omdat ik een andere kant van je zag, hoe boos je deed... al die dreigementen...
toen voelde ik mij sterk,
maar nu mis ik je verschrikkelijk.. echt dom van mij maarja..
je bleef nog bellen en was weer rustig je hebt nog erg mooi sorry gezegd...
ik nam eerst alles maar voor zoete koek, terwijl die vriendin van je alles van je moest weten! logisch. ze kende zelfs mij een beetje...door de smsjes die je dacht gewist te hebben. ze wist dat ik niet makkelijk was, ze zei tegen mij dat jij dat juist aantrekkelijk vind, iemand die moeilijk doet, waar je moeite voor moet doen....wist ik ook...maar dat was niet het enige tussen ons, bij mij voelde je je goed, jezelf, je zorgen zette je opzij, dat heb je me verteld! ik had dat ook bij jou, niks kon mij meer schelen, want het voelde zooo goed.
ik had geen zin om door te zeuren als je je foon niet opnam wanneer die ging, ik had geen zin om door te vragen waar je nou écht was geweest, stiekem wist ik wel dat je niet deugde, tuurlijk...
maar jij ging mij wel controleren, en mij beschuldigen van contacten met andere mannen. wat een lef! vlak voordat je vriendin mij belde, zat je nog super moeilijk te doen tegen mij, ik heb mij nooit jaloers gedragen. ik pakte je meer met je het gevoel te geven dat ik ook zonder je kon! dacht ik...
maar ik hoop nu zoo dat je me belt, wat voor een dombo ben ik dan?
nu heb ik zelfs spijt dat ik zei dat ik je nooit meer wil zien, want je houdt je eraan.
hoe dom kan ik zijn, dat ik alleen maar aan jou kan denken, terwijl je mij, en ok, ook haar zo slecht hebt behandeld...
zoo dommm, maar ik mis je gvd!
ik hoop dat je me niet vergeten bent, ik weet haast zeker dat dat niet zo is, het voelde toch goed als we samen waren? ik vond het echt geweldig!!! jij ook dat zei je vaak tegen mij... maar of dat nou de waarheid was?