Donker.
rust
ik laat ze mij omhelzen
een verkoelende bries strijkt langs mijn wang
ik voel hoe het zachte gras mij draagt
het is net alsof ik zweef
En dan drai ik me om ...
daar ligt het bos
in een schaduw van kilte en kou
ik bekijk het met afschuw
Maar nu ben ik hier, in mijn zachte.....
STOP!!
dit klopt toch niet?
dit is niet waar!
De wereld is geen zachte roze wolk
het is de kilte van het bos
hij slaat zijn donkere armen om je heen
en neemt je mee
om net zo hard te worden
als de rest...
Maar liever zou ik op die roze wolk zweven
in dat zachte gras liggen
ver, ver weg van de waarheid
maar ik ga toch door
met een frisse blik
en richt mijn stukje bos
zo in
dat het bij mij hoort
Ik
appeltje3, vrouw, 22 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende