In mijn hart draag ik,
nu nog de mooie beelden van jou.
Want de tijd van vandaag,
lijkt zo kil en zo hard.
Mijn dromen lijken in scherven te breken,
bij het naderen van de nacht.
Waar ik in een leegte lijk binnen te komen,
alsof alles vervlogen is wat er gisteren nog was.
Waar jou uitgestrekte schoonheid was,
en waar ik nu nog van na geniet.
En jou gesproken woorden,
een eeuwig vernieuwende kracht lijken te krijgen.
Ik koester het gevoel,
dat leeft in mij door jou.
En open telkens mijn hart,
om elk zonestraaltje van jou op te vangen.
Jou woorden vullen mij, met warmte en kracht.
Je bent als een lijdent licht,
dat me de weg wijst uit deze donkere kracht.