Wat zijn ziekenhuizen e.d toch altijd doolhoven..
Zeker voor idioten als ik, die altijd overal verdwalen.
In het ziekenhuis kon ik inmiddels de weg wel vinden, maar nu moet ik weer opnieuw op zoek..
Melden bij de balie, werd mij verteld.
Maar de dame die daar zat, zat op haar gemak een hele klaagzang af te steken door de telefoon.
Over wat er allemaal niet mis was in haar leven..
Geduldig staan wachten dus.
Toen ze uiteindelijk ophing noemde ik de naam van zus.
In supersnel tempo ratelde ze haar aanwijzingen af..
Waarvan ik later in die gangen alleen ''voorbij 2 liften'' kon herinneren..
Als door een wonder vond ik wel de juiste afdeling.
Maar..2 gangen..waarvan ik uiteraard, eerst de verkeerde koos..
Na een lang bezoek aan zus, dat redelijk verliep, moest ik de uitgang weer zien te vinden.
Ik zei al tegen haar :'' Als je me opeens weer terugziet, weet ik niet meer hoe ik naar buiten moet..''
''Bedden genoeg om te slapen hier'',zei ze nog..
Ik zag overal bordjes met 'uitgang' , dus het leek verstandig om die te volgen.
Is geen garantie wist ik, nadat ik voor de derde keer langs dezelfde zaal drentelde..
Gelukkig was daar mijn redder in nood..''Bent u verdwaald?''
''Ik ben bang van wel ja..'' ''Ik breng u wel even verder..''
De opluchting..ik zag mezelf daar al overnachten.
Maar het leed was nog niet geleden. Want eenmaal voor de automatische deuren GINGEN ZE NIET OPEN!
Wat nou weer? En niemand te zien daar..
Nog een keer richting deur lopen, misschien gaat 'ie nu wel..?
Maar nee. Omlopen naar de andere kant..Geen tweede deur.
Zuchtend terug..zie ik opeens een ENORME zwarte knop naast de uitgang.
En als je daar op drukt..Sesam opent zich..
Kon ik er toch nog uit..Maar hoe ik die knop over het hoofd kon zien??
Was met m'n hoofd er niet bij waarschijnlijk. Ik hou het daar maar op.